Syn Franciszka i Bronisławy (z domu Kentzer). Po maturze, w 1938 roku, został powołany na Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 15 DP w Bydgoszczy. We wrześniu 1939 roku, jako żołnierz 61 Pułku Piechoty, walczył najpierw na przedpolach Bydgoszczy (Osowa Góra – Dąbrówka Nowa), następnie w bitwie nad Bzurą i w obronie Warszawy. Po kapitulacji stolicy został zwolniony ze służby i wrócił do domu rodzinnego w Mąkowarsku.
W 1942 roku ponownie wyjechał do Warszawy i zaangażował się w działalność konspiracyjną Obwodu III „Waligóra” (Wola) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej[1].
Tuż po wybuchu powstania warszawskiego znalazł się na terenie Puszczy Kampinoskiej. W nocy z 15/16 sierpnia 1944 roku, wraz z grupą żołnierzy oddziałów kampinoskich, przybył na Żoliborz w celu udzielenia pomocy rejonowi Starego Miasta[4].
↑JerzyJ.KoszadaJerzyJ., Grupa Kampinos. Partyzanckie zgrupowanie Armii Krajowej walczące w powstaniu warszawskim, Warszawa: ARS Print Production, 1998, ISBN 83-87224-09-X. Brak numerów stron w książce
↑Józef Krzyczkowski „Szymon”, Konspiracja i powstanie w Kampinosie 1944. Wydanie II dopełnione Aneksem, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 2020, ISBN 978-83-205-5752-7. Brak numerów stron w książce
↑MartaM.MuziołMartaM., JerzyJ.JasińskiJerzyJ., Zbigniew Brycki - patronem skweru w Mąkowarsku, „Tematy Koronowskie” (R. XXXI, nr 2 (98) 2021), ISSN1232-6143. Brak numerów stron w czasopiśmie