Zakład Karny w Nowogardzie
[1]
Państwo
|
Polska
|
Adres
|
72-200 Nowogard Zamkowa 7
|
Rodzaj
|
zakład karny
|
Jednostka nadrzędna
|
OISW Szczecin
|
Przeznaczenie
|
zamknięty przeznaczony dla skazanych mężczyzn recydywistów penitencjarnych
|
Kierownictwo jednostki
|
kpt. Andrzej Antkowiak[2]
|
Pojemność
|
1147, w tym 302 oddział zewnętrzny w Płotach
|
Data powstania
|
1817
|
Położenie na mapie Nowogardu Zakład Karny w Nowogardzie[1]
|
Położenie na mapie Polski Zakład Karny w Nowogardzie[1]
|
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Zakład Karny w Nowogardzie[1]
|
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego Zakład Karny w Nowogardzie[1]
|
Położenie na mapie gminy Nowogard Zakład Karny w Nowogardzie[1]
|
53°40′19″N 15°07′09″E/53,671944 15,119167
|
Zakład Karny w Nowogardzie – jednostka penitencjarna typu zamkniętego przeznaczoną do odbywania kary przez mężczyzn recydywistów penitencjarnych.
Historia
Przyjmuje się, że początek jednostki penitencjarnej w Nowogardzie sięga okresu stacjonowania w mieście wojsk napoleońskich[3]. Powstał wówczas pomysł przeznaczenia całego zamkowego zespołu na więzienie i zakład wychowawczy. Zaczęto ten projekt realizować w 1817 r. pod nadzorem budowniczego Blocka[3]. W 1820 r. na bazie dawnego zamku Ebersteinów powstało nowogardzkie więzienie. W tym samym roku zostali w Nowogardzie przyjęci pierwsi więźniowie[3].
W 1821 r. powstał w więzieniu oddział kobiecy[3]. W 1851 r. został przeniesiony do Anklam, a w okresie późniejszym do Goleniowa. Więzienie było zakładem wychowawczym, gdzie więźniowie w szkole uczyli się rzemiosła, a praktykę odbywali na warsztatach. W okresie rewolucji, która nastąpiła w Niemczech w 1848 r., więziono w jednostce przywódców rewolucyjnych, między innymi niemieckiego poetę Gottfrieda Kinkla. W 1848 r. więźniowie zorganizowali bunt i próbę ucieczki, która została krwawo stłumiona przez niemieckie jednostki wojskowe[3].
Po I wojnie światowej jednostka funkcjonująca jako zakład wychowawczy została przekształcona na więzienie karne. W 1937 r. zakład rozpoczął działalność jako więzienie dla młodocianych[3]. Po zakończeniu II wojny światowej więzienie częściowo zaczęło działać już w czerwcu 1945 r. Jako funkcjonariusze służby więziennej pracowała kadra wojskowa[3].
W latach 1950–1951 powstał ośrodek pracy[3]. W 1956 r. i w kolejnych latach wykonano szereg prac remontowo-gospodarczych, które w zasadniczy sposób zmieniły charakter historycznych budowli nowogardzkiej jednostki[3].
W 1989 r. więźniowie zorganizowali w zakładzie bunt[3]. W czasie zamieszek zostały spalone dwa budynki przy murze południowym, które następnie rozebrano. W jednym z rozebranych budynków na poziomie piwnic zachowały się szesnastowieczne karcery, w których znajduje się jedyna zachowana w Polsce cela śmierci[3]. W celi tej karę śmierci wykonywano do grudnia 1978 r.
Obecnie ZK w Nowogardzie jest jednostką o ścisłej zabudowie typu pawilonowego z 8 budynkami. Sześć budynków pochodzi z XIX wieku, a w dwóch zachowały się relikty z okresu średniowiecza i z XVI wieku[3].
W grudniu 2008 r. uroczyście oddano nowoczesny pawilon mieszkalny dla osadzonych[3]. W lutym 2009 r. przyjęto pierwszych więźniów. Zakład Karny w Nowogardzie jest jednostką organizacyjną Skarbu Państwa nieposiadającą osobowości prawnej[4]. Zakład funkcjonuje w oparciu o przepisy ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 roku o Służbie Więziennej (Dz.U. z 2024 r. poz. 1869). Podlega Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w Szczecinie[3]. Jest jednostką penitencjarną typu zamkniętego przeznaczoną dla mężczyzn recydywistów penitencjarnych[4].
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna jednostki[4]:
- kierownictwo i stanowiska samodzielne
- dział penitencjarny
- dział ochrony
- dział ewidencji
- dział finansowy
- dział kwatermistrzowski
- oddział terapeutyczny dla osób uzależnionych od środków odurzających i psychotropowych
- zakład opieki zdrowotnej
- oddział zewnętrzny w Płotach.
Zadania
Dyrektor Zakładu Karnego w Nowogardzie realizuje zadania na podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej. Do zadań realizowanych należy[4]:
- wykonywanie tymczasowego aresztowania w sposób zabezpieczający prawidłowy tok postępowania karnego,
- ochrona społeczeństwa przed osobami osadzonymi w zakładzie karnym,
- zapewnienie w zakładzie karnym porządku i bezpieczeństwa,
- wykonywanie wszelkich czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oraz dokumentowania tych czynności
- organizowanie pracy sprzyjającej zdobywaniu umiejętności zawodowych,
- nauczanie oraz zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe,
- wdrażanie skazanych do readaptacji społecznej poprzez stwarzanie warunków sprzyjających do utrzymywania przez nich kontaktów z bliskimi osobami z wolności,
- zapewnienie osobom skazanym na kary pozbawienia wolności lub tymczasowo aresztowanym przestrzegania ich praw, a zwłaszcza humanitarnych warunków odbywania kary, poszanowania godności osobistej, zapewnienia opieki zdrowotnej i możliwości korzystania z posług religijnych.
Przypisy
Linki zewnętrzne