Zakłady dla dzieci robotnic zagranicznych w III Rzeszy
Zakłady dla dzieci robotnic zagranicznych w III Rzeszy (niem.Ausländerkinder-Pflegestätte, także Säuglingsheim, Entbindungsheim) – zakłady tworzone od 1943 dla niemowląt i dzieci robotnic zagranicznych, w tym polskich, w III Rzeszy. Ze względu na niedożywienie śmiertelność przekraczała w nich często 50%, a nawet dochodziła do 90%[1]. Serwisy internetowy Krieg gegen Kinder informuje o ponad 400 takich zakładach.
Robotnice zmuszano często do aborcji. Część dzieci przekazano niemieckim rodzinom do adopcji. Głównych sprawców tych zbrodni osądzono w procesie RuSHA.
Gantenwald, gmina Bühlerzell, pomnik na cmentarzu „Ausländerkinder-Pflegestätte”[5][6]. W zakładzie urodziło się 50 dzieci, z tego zmarło 20 i jedna matka, 12 pochowano na cmentarzu.
Drezno, Dr.-Todt-Straße 120 (Radeburger Straße 12a), Auslandskinderpflegestätte, urodziło się tu 497 dzieci, spośród pozostawionych w obozie zmarło w ciągu roku ponad 40%[7]
Wolfsburg (przy Schachtweg) oraz Rühen – domy opieki i zakłady dla dzieci zagranicznych robotników przymusowych, pracujących w fabryce Volkswagena[9][10]
Cordula Wächtler, Irmtraud Heike, Janet Anschütz, Stephanus Fischer Gräber ohne Namen, Die toten Kinder Hannoverscher Zwangsarbeiterinnen, Vsa Verlag, 2006, ISBN 3-89965-207-X.
Haida, Gerd E., Koziol, Michael S., Schmidt, Alfred: Gantenwald. Eine „Ausländerkinder-Pflegestätte”, w: Faschismus in Deutschland, Köln 1985, s. 194–229.
Lamberg-Scherl, Inge, Förtsch, Folker: „...leistungsfähige Arbeitskräfte billigst zur Verfügung stellen”. Fremdarbeiterinnen im Altkreis Hall 1939-1945, w: Folker Förtsch, Andreas Maisch (Hgg.), Frauenleben in Schwäbisch Hall 1933-1945. Realitäten und Ideologien, Schwäbisch Hall 1997, S. 245–273.
Anna Elizabeth Rosmus, Wintergrün. Verdrängte Morde, Labhard-Verlag 2000, ISBN 3-926937-11-4.