Stoki północno-wschodnie opadają z przełęczy do Doliny Białych Stawów, południowo-zachodnie – do Doliny Jagnięcej. Do Doliny Białych Stawów z siodła zbiega początkowo trawiaste zbocze, niżej długi żleb przecinający północno-wschodnie stoki Koziej Kopki. Na północny zachód zbiega w stronę Modrego Stawku skalisto-piarżysty żleb[2].
Na Zadnią Kozią Szczerbinę, podobnie jak na inne obiekty w Koziej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na siodło żlebami z obu sąsiednich dolin. Była ona używana już dawno przez myśliwych polujących na kozice jako jedno z najłatwiejszych połączeń Doliny Jagnięcej i Doliny Białych Stawów[2].
Pierwsze znane wejścia:
letnie – Cornel Kunz, przed 1876 r.,
zimowe – László Jurán, V. Jurán i Ernő Piovarcsy, 24 marca 1929 r., przy przejściu granią[2].
Zadnia Kozia Szczerbina bywa błędnie nazywana Zadnią Kozią Przełączką[2].
↑ abcdeWitold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 189–190. ISBN 83-217-2472-8.