Zadnia Kozia Szczerbina

Zadnia Kozia Szczerbina
Zadná kozia štrbina
Ilustracja
Zadnia Kozia Szczerbina między podpisanymi Kozią Kopką i Skrajną Żółtą Kopką
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Skrajna Żółta Kopka, Kozia Kopka

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zadnia Kozia Szczerbina”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zadnia Kozia Szczerbina”
Ziemia49°13′02,5″N 20°12′46,6″E/49,217361 20,212944

Zadnia Kozia Szczerbina (słow. Zadná kozia štrbina, Západná kozia štrbina, niem. Westliche Gemsenscharte, węg. Nyugati-Zerge-rés[1]) – wybitna przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w górnym fragmencie Koziej Grani – południowo-wschodniej grani Jagnięcego Szczytu. Oddziela Skrajną Żółtą Kopkę na północnym zachodzie od Koziej Kopki na południowym wschodzie[2].

Stoki północno-wschodnie opadają z przełęczy do Doliny Białych Stawów, południowo-zachodnie – do Doliny Jagnięcej. Do Doliny Białych Stawów z siodła zbiega początkowo trawiaste zbocze, niżej długi żleb przecinający północno-wschodnie stoki Koziej Kopki. Na północny zachód zbiega w stronę Modrego Stawku skalisto-piarżysty żleb[2].

Zadnia Kozia Szczerbina (najgłębsza przełęcz na zdjęciu) od strony Doliny Jagnięcej

Na Zadnią Kozią Szczerbinę, podobnie jak na inne obiekty w Koziej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na siodło żlebami z obu sąsiednich dolin. Była ona używana już dawno przez myśliwych polujących na kozice jako jedno z najłatwiejszych połączeń Doliny Jagnięcej i Doliny Białych Stawów[2].

Pierwsze znane wejścia:

  • letnie – Cornel Kunz, przed 1876 r.,
  • zimowe – László Jurán, V. Jurán i Ernő Piovarcsy, 24 marca 1929 r., przy przejściu granią[2].

Zadnia Kozia Szczerbina bywa błędnie nazywana Zadnią Kozią Przełączką[2].

Przypisy

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-25].
  2. a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 189–190. ISBN 83-217-2472-8.