Zielona Góra to miasto z nielicznymi zabytkami sięgającymi średniowiecza i czasów piastowskich, jednak układ śródmieścia z zachowanym średniowiecznym układem ulic oraz nasycenie miasta historyczną zabudową z XIX i początków XX w. spowodowało wpisanie - decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków - całego centrum Zielonej Góry do rejestru zabytków. Istotnym dla tego stanu rzeczy pozostaje fakt, iż miasto nie uległo zniszczeniom II wojny światowej.
W 2006 roku odbył się remont konkatedry który trwał kilka miesięcy. Zmieniono kolor wieży, ściany zaś odświeżono lecz pozostawiono nieotynkowane, dzięki czemu widoczne są ślady przebudowy świątyni w poprzednich wiekach. Nocą katedra jest odpowiednio oświetlona[1].
Zbudowany w latach 1746–1748 na planie krzyża. Dawny zbór protestancki Ogród Chrystusowy. Wzniesiony w stylu szachulcowym. Przed każdą Mszą Świętą odsłaniany jest obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, zupełnie jak w sanktuarium na Jasnej Górze. Jeden z najstarszych kościołów Zielonej Góry.
Zielonogórski ratusz, jeden z najstarszych zachowanych zabytków Zielonej Góry. Wiele razy przebudowywany. Obecnie jest siedzibą Rady Miejskiej Miasta Zielona Góra.
Wieża Łazienna
Wieża Łazienna (Wieża Głodowa) w Zielonej Górze. Jeden z najstarszych zabytków miasta, zbudowany w XV wieku. Dawniej w jej wnętrzu znajdowało się więzienie. Jej nazwa wzięła się z tego, że w jej pobliżu znajdowały się łaźnie miejskie.
Gmach Teatru Lubuskiego
Modernistyczny gmach Teatru Lubuskiego znajduje się przy al. Niepodległości, w pobliżu jej skrzyżowania z ul. Kupiecką. Powstał w 1931 roku, był obiektem wielofunkcyjnym, przystosowanym do wystawiania dzieł zarówno dramatycznych, muzycznych, baletowych, filmów, a nawet oper. Opera zorganizowana na zasadzie impresariatu rozpoczęła działalność od wystawienia opery „Madame Butterfly” dnia 1 kwietnia 1931 roku w nowo oddanym gmachu Teatru Miejskiego. Wystawił ją wrocławski teatr operowy, tytułową partię śpiewała wrocławianka Lydia Pfieffer-Clomb. Po wojnie wielofunkcyjną salę teatralną przebudowano do roli zwykłego teatru, m.in. mocno redukując liczbę miejsc na widowni (z 725 do 385), oraz pozbywając się stosowanego w salach operowych orkiestronu. Obecnie teatr nosi nazwę Lubuskiego Teatru im. L. Kruczkowskiego.
Kaplica pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, zwana kaplicą na winnicy. Zbudowana w pierwszej połowie XIV wieku w dowód wdzięczności przez ocalałych Zielonej Góry od panującej w 1314 roku zarazy.
Kapliczka wotywna na dzisiejszym os. Pomorskim postawiona w 1780 roku dla upamiętnienia ofiar zarazy, która 100 lat wcześniej spowodowała śmierć trzech czwartych mieszkańców Zielonej Góry. Budowla w stylu klasycystycznym, murowana, z cegły,
Budynek przy ul. Sikorskiego 6, dawny Dom Stanów Ziemskich. Wybudowany w latach 1690–1692.