Władimir Nazłymow

Владимир Назлымов

Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1945 Machaczkała
Wzrost	176 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Meksyk 1968 szermierka (szabla druż.) złoto Montreal 1976 szermierka (szabla druż.) złoto Moskwa 1980 szermierka (szabla druż.) srebro Monachium 1972 szermierka (szabla druż.) srebro Montreal 1976 szermierka (szabla ind.) brąz Monachium 1972 szermierka (szabla ind.) Mistrzostwa świata złoto Montreal 1967 szabla druż. złoto Hawana 1969 szabla druż. złoto Ankara 1970 szabla druż. złoto Wiedeń 1971 szabla druż. złoto Grenoble 1974 szabla druż. złoto Budapeszt 1975 szabla ind. złoto Budapeszt 1975 szabla druż. złoto Buenos Aires 1977 szabla druż. złoto Melbourne 1979 szabla ind. złoto Melbourne 1979 szabla druż. srebro Göteborg 1973 szabla druż. srebro Buenos Aires 1977 szabla ind. srebro Hamburg 1978 szabla druż. brąz Ankara 1970 szabla ind. brąz Göteborg 1973 szabla ind.
Odznaczenia

Władimir Aliwierowicz Nazłymow (ros. Владимир Аливерович Назлымов; ur. 1 listopada 1945 w Machaczkale) – radziecki szermierz, szablista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Urodził się w stolicy Dagestanu i w rodzinnym mieście rozpoczął treningi. Największe sukcesy odnosił jednak w barwach CSKA Moskwa.

Na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku wspólnie z Umiarem Mawlichanowem, Markiem Rakitą, Wiktorem Sidiakiem i Eduardem Winokurowem zdobył złoty medal drużynowo. W zawodach indywidualnych był czwarty, przegrywając walkę o medal z Węgrem Tiborem Pézsą. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Monachium był trzeci w turnieju indywidualnym, za Wiktorem Sidiakiem i Węgrem Péterem Marótem^[1]. Wraz z kolegami z reprezentacji zdobył także srebrny medal w zawodach drużynowych. Kolejne dwa medale wywalczył podczas igrzysk olimpijskich w Montrealu w 1976 roku. W zawodach indywidualnych był drugi, w finałach wygrał cztery z pięciu walk, plasując się tylko za Wiktorem Krowopuskowem^[2]. Parę dni później wspólnie z Wiktorem Krowopuskowem, Wiktorem Sidiakem, Michaiłem Burcewem i Eduardem Winokurowem zwyciężył drużynowo. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 roku, gdzie reprezentacja ZSRR w składzie: Wiktor Sidiak, Władimir Nazłymow, Wiktor Krowopuskow, Michaił Burcew i Nikołaj Alochin zdobyła złoty medal. Indywidualnie zajął tym razem ósme miejsce.

Podczas mistrzostw świata w Montrealu w 1967 roku wspólnie z Markiem Rakitą, Umiarem Mawlichanowem, Borisem Mielnikowem i Eduardem Winokurowem zwyciężył w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobywał następnie złote medale na mistrzostwach świata w Hawanie (1969), mistrzostwach świata w Ankarze (1970), mistrzostwach świata w Wiedniu (1971), mistrzostwach świata w Grenoble (1974), mistrzostwach świata w Budapeszcie (1975), mistrzostwach świata w Buenos Aires (1977) i mistrzostwach świata w Melbourne (1979) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Göteborgu (1973) i mistrzostwach świata w Hamburgu (1978).

Równocześnie zdobył pięć medali indywidualnie: złote na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1975) i mistrzostwach świata w Melbourne (1979), srebrny podczas mistrzostw świata w Buenos Aires (1977), oraz brązowe na mistrzostwach świata w Ankarze (1970) i mistrzostwach świata w Göteborgu (1973)^[3].

Odznaczony Orderem Przyjaźni Narodów, medalem „Za pracowniczą wybitność” i medalem „Za pracowniczą dzielność”. Wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez wiele lat pracował jako trener. W latach 1995–1997 prowadził reprezentację USA^[4].

Meksyk 1968

• szabla drużynowo – złoto

Monachium 1972

• szabla drużynowo – srebro
• szabla indywidualnie – brąz

Montreal 1976

• szabla drużynowo – złoto
• szabla indywidualnie – srebro

Moskwa 1980

• szabla drużynowo – złoto

• Olympedia - Vladimir Nazlymov. olympedia.org. [dostęp 2023-09-15]. (ang.).