Wysokie drzewa – zbiór poezji Leopolda Staffa wydany w Warszawie w 1932.

Wraz z tomikiem Barwy miodu z 1936 zbiór Wysokie drzewa uważany jest za najbardziej charakterystyczny w twórczości Staffa powstającej w okresie międzywojnia. Tom zawiera miniatury, utwory kilkunastowersowe, sonety i formy bliskie poematom, pisane wierszem regularnym. W wierszach tych wyraźnie widać odejście Staffa od młodopolskiej poetyki, na rzecz skrócenia wypowiedzi, próby osiągnięcia prostoty poetyckiej. W zakresie tematyki wiersze w tomiku Wysokie drzewa inspirowane były codziennością, zwykłym życiem. Dominuje w nich umiar, harmonia życia, akceptacja rzeczywistości. Utwory zawierają obserwacje piękna natury, pór roku, codzienności, motywy religijne. Obecny jest w nich też humor poetycki, na który składają się pointy, paradoksy, oksymorony.

• Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 2016. ISBN 978-83-7420-110-0.
• Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Wyd. III - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 117, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13851-6.
• Katalogi Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-06)].