Wskaźniki emisji zanieczyszczeń powietrza – wartości emisji zanieczyszczeń, odniesione do jednostkowej ilości surowca, przetwarzanego w instalacji określonego rodzaju, lub do jednostkowej ilości wytwarzanego produktu.

Liczbowe wartości wskaźników emisji z istniejących instalacji można wyznaczać doświadczalnie, na podstawie licznych pomiarów emisji, wykonywanych w różnych warunkach technologicznych. Pomiary emisji polegają na równoczesnym określaniu wielkości objętościowego strumienia emitowanych gazów i stężenia zanieczyszczenia w tych gazach. Pomiary są wykonywane przez akredytowane laboratoria, z użyciem urzędowo zalecanych metod. Ustala się wartość maksymalną oraz średnią dla roku lub sezonu. Wskaźnik emisji zanieczyszczeń z określonej instalacji jest ilorazem emisji przez wielkość produkcji.

W czasie obliczeń przewidywanej emisji z instalacji projektowanych korzysta się z wartości wskaźników wyznaczonych w analogicznych instalacjach istniejących.

W tabeli zawarto przykłady wskaźników emisji:

• dwutlenku węgla z instalacji do spalania różnego rodzaju paliw (wartości odniesione do jednostki uzyskiwanej energii, kg CO₂/GJ)^[1]
• amoniaku z ferm chowu i hodowli zwierząt (wartości odniesione do jednej sztuki)^[2]

Wartości wskaźników są wykorzystywane w czasie określania wartości dopuszczalnej emisji w skali lokalnej lub globalnej. Oszacowanie emisji amoniaku np. z projektowanej fermy kur pozwala przeprowadzić obliczenia spodziewanego stężenia amoniaku w powietrzu jej otoczenia i określić prawdopodobieństwo przekraczania poziomów odniesienia, wskazanych w rozporządzeniu Ministra Środowiska. Percentyle 99,8 wartości średnich odniesionych do 1 h powinny być mniejsze od 400 μg/m³ (wartość średnioroczna – od 50 μg/m³)^[3]. Oszacowanie emisji dwutlenku węgla z instalacji energetycznych kraju pozwala stwierdzić, czy zostały spełnione wymagania europejskich wytycznych, dotyczących emisji gazów cieplarnianych (IPCC, Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories)^[1].