Woskownica[a] (Myrica L.) – rodzaj roślin należący do rodziny woskownicowatych (Myricaceae). W zależności od ujęcia systematycznego należą tu tylko dwa gatunki[4][2] albo ok. 55[5]. W wąskim ujęciu należy tu tylko woskownica europejskaM. gale występująca w Ameryce Północnej, północnej Europie i północno-wschodniej Azji oraz Myrica hartwegii – endemitKalifornii[6]. Zasięg rodzaju w szerokim ujęciu obejmuje różne kontynenty z wyjątkiem Antarktydy i Australii, ale jest bardzo porozrywany i zwykle brak tych roślin na rozległych obszarach lądowych wewnątrz kontynentów o klimacie ciepłym[2][7]. W Polsce spotykana jest w naturze tylko woskownica europejska[8]. Myrica faya uznana została za jeden ze 100 najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie[9].
Woskownica europejska stosowana była w piwowarstwie do aromatyzowania i zwiększenia pienienia się piwa. Była też wykorzystywana jako repelent, roślina barwierska, w garbarstwie i do celów leczniczych[4].
Z pozostałych gatunków część dostarcza jadalnych owoców (M. esculenta, M. rubra)[4]. Wosk znajdujący się na owocach M. cerifera i M. pensylvanica był pozyskiwany po ich wygotowaniu i służył do wyrobu świec i mydeł[4][10].
Systematyka
Myrica rubra
Pozycja systematyczna
Rodzaj z rodziny woskownicowate z rzędu bukowców[2]. Rodzaj spokrewniony jest najbliżej z rodzajem komptoniaComptonia, który czasem zresztą jest tu włączany[5]. Niektóre analizy molekularne wskazują na to, że grupą siostrzanąComptonia są tylko dwa gatunki z rodzaju Myrica – te które są tu zaliczane w jego wąskim ujęciu – woskownica europejskaM. gale i M. hartwegii[6]. Pozostałe gatunki w konsekwencji przenoszone są rodzaju Morella[2][4].
↑Nazwa woskownica potocznie, zwłaszcza w kwiaciarstwie i ogrodnictwie, stosowana jest także w odniesieniu do roślin z rodzaju hoja.
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abMaarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 278-279. ISBN 978-1-84246-634-6.
↑Myrica Linnaeus. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-05-02].
↑ZbigniewZ.MirekZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 119, ISBN 978-83-62975-45-7.
