Wolfgang Unzicker (ur. 26 czerwca 1925 w Pirmasens , zm. 20 kwietnia 2006 w Albufeirze ) – niemiecki arcymistrz , czołowy szachista Republiki Federalnej Niemiec po II wojnie światowej .
Kariera szachowa
Wolfgang Unzicker oraz Jan Timman , Wijk aan Zee 1981 Był siedmiokrotnym mistrzem swojego kraju[1] olimpiad szachowych . Na olimpiadzie w 1950 roku w Dubrowniku zdobył złoty medal na I szachownicy wynikiem 78,6%. Razem z drużyną dwukrotnie zdobył brązowy medal w 1950 i 1964 roku[2] 1952 i 1955 awansował do turniejów międzystrefowych (eliminacji mistrzostw świata ), jednak nigdy nie udało mu się awansować do meczów pretendentów (najbliżej osiągnięcia tego sukcesu był w 1952 r. w Sztokholmie , gdzie zajął IX m.)[3]
Unzicker był zwycięzcą kilku turniejów, m.in. w Hastings (1951 ), Soczi (1967 ) i Mariborze (1967 ), jednak największym jego sukcesem było dzielone IV m. (z Lajosem Portischem ) w Santa Monica w 1966 roku, za Borysem Spasskim , Bobby Fischerem i Bentem Larsenem , a przed Tigranem Petrosjanem i Samuelem Reshevskym .
Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1971 r., z wynikiem 2545 punktów zajmował wówczas 38. miejsce na światowej liście FIDE , jednocześnie zajmując 3. miejsce wśród szachistów zachodnioniemieckich[4]
Według retrospektywnego systemu Chessmetrics , najwyżej sklasyfikowany był w lipcu 1960 r., zajmował wówczas 17. miejsce na świecie[5]
Został pochowany na Cmentarzu Zachodnim w Monachium .
Przypisy
Bibliografia
_in_aktie,_de_Westduitse_g,_Bestanddeelnr_931-2632.jpg)