Wirus Nipah

Obraz w mikroskopie elektronowym transmisyjnym wirionów wirusa Nipah, wyizolowanych z płynu mózgowo-rdzeniowego.

Wirus Nipah – paramyksowirus zaliczany razem z wirusem Hendra do rodzaju Henipavirus, wywołujący chorobę Nipah[1][2]. Wirus ten przenoszony jest przez nietoperze owocożerne z rodzaju Pteropus[1].

Choroba Nipah u ludzi objawia się wysoce śmiertelnym[3] (40–50%) zapaleniem mózgu[4], układowym zapaleniem naczyń oraz ciężkim zapaleniem płuc[5][6]. Do 2017 roku opisano około 200 zgonów z powodu zakażenia wirusem Nipah. Obraz kliniczny choroby u zwierząt jest zróżnicowany[6].

Pierwszą epidemię choroby wywoływanej przez niego odnotowano w 1998 roku w malezyjskim mieście Ipoh[2][4][7]. Przypadki te początkowo mylnie rozpoznano jako japońskie zapalenie mózgu[8].

Przypisy

  1. ↑ a b Olivier Escaffre, Viktoriya Borisevich, Barry Rockx, Pathogenesis of Hendra and Nipah virus infection in humans, „Journal of Infection in Developing Countries”, 7 (4), 2013, s. 308–311, DOI: 10.3855/jidc.3648, PMID: 23592639 (ang.).
  2. ↑ a b Blair L. DeBuysscher i inni, Comparison of the Pathogenicity of Nipah Virus Isolates from Bangladesh and Malaysia in the Syrian Hamster, „PLoS Neglected Tropical Diseases”, 7 (1), 2013, DOI: 10.1371/journal.pntd.0002024, PMID: 23342177, PMCID: PMC3547834 (ang.).
  3. ↑ Misako Yoneda, ニパウイルスの病原性発現機序とワクチン開発の研究 [Study of pathogenicity of Nipah virus and its vaccine development], „Uirusu”, 64 (1), 2014, s. 105–112, DOI: 10.2222/jsv.64.105, PMID: 25765986 (jap.).
  4. ↑ a b K.B. Chua i inni, Nipah virus: a recently emergent deadly paramyxovirus, „Science”, 288 (5470), 2000, s. 1432–1435, DOI: 10.1126/science.288.5470.1432, PMID: 10827955 (ang.).
  5. ↑ Emmie de Wit, Vincent J. Munster, Animal models of disease shed light on Nipah virus pathogenesis and transmission, „The Journal of Pathology”, 235 (2), 2015, s. 196–205, DOI: 10.1002/path.4444, PMID: 25229234, PMCID: PMC4268059 (ang.).
  6. ↑ a b Zdzisław Dziubek, Ewa Duszczyk, Choroby zakaźne i pasożytnicze, wyd. 4, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 311, ISBN 978-83-200-4534-5.
  7. ↑ Emmie de Wit i inni, Foodborne Transmission of Nipah Virus in Syrian Hamsters, „PLoS Pathogens”, 10 (3), 2014, DOI: 10.1371/journal.ppat.1004001, PMID: 24626480, PMCID: PMC3953481 (ang.).
  8. ↑ K.B. Chua i inni, Role of electron microscopy in Nipah virus outbreak investigation and control, „The Medical Journal of Malaysia”, 62 (2), 2007, s. 139–142, PMID: 18705447 (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.