Wincenty Ignacy Marszałek

kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1899 Kruszyna
Data i miejsce śmierci	między 16 a 19 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1915–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty Legionów 32 Pułk Piechoty 4 Pułk Piechoty Legionów 1 batalion strzelców Batalion KOP „Bereźne” 41 Suwalski Pułk Piechoty KRU Radomsko
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Wincenty Ignacy Marszałek (ur. 25 stycznia 1899 w Kruszynie, zm. między 16 a 19 kwietnia^[1] 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej^[2].

Był synem Wojciecha i Józefy z Paroszewskich^[3]. W 1915 wstąpił do Legionów Polskich. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie^[4] .

W Wojsku Polskim od listopada 1918^[4] . Służył w 1 pułku piechoty Legionów i 32 pułku piechoty^[5] . Od 25 maja do 18 sierpnia 1920 był uczniem 30. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie^[6]. Z dniem 15 grudnia 1920 został mianowany podporucznikiem piechoty i 66. lokatą. Pozostawał wówczas w ewidencji batalionu zapasowego 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach^[7]. W latach 1921–1927 pełnił służbę w 4 pułku piechoty Legionów^[8][9][10]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 118. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[11]. 12 lutego 1923 został mianowany z dniem 1 stycznia 1923 roku na porucznika ze starszeństwem z 1 kwietnia 1921 i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[12]. W 1927 został przeniesiony do 1 batalionu strzelców z równoczesnym przeniesieniem do Korpusu Ochrony Pogranicza^[13][14][15]. Dowodził plutonem w batalionie KOP „Bereźne”^[4] . W kwietniu 1933 został przeniesiony z KOP do 41 pułku piechoty w Suwałkach^[16]. Początkowo dowodził kompanią, następnie był komendantem Przysposobienia Wojskowego na powiat suwalski, a w styczniu 1934 został wyznaczony na stanowisko oficera mobilizacyjnego^[4] . Do stopnia kapitana awansował 19 marca 1938^[3]. W marcu 1939 był kierownikiem II referatu uzupełnień w Komendzie Rejonu Uzupełnień Radomsko^[17].

Podczas kampanii wrześniowej, po ewakuacji KRU Radomsko na wschód znalazł się we Włodzimierzu Wołyńskim. Wzięty do niewoli przez Sowietów na terenie Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii^[18]. Według stanu z grudnia 1939 był jeńcem obozu kozielskiego. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD^[1] – lista wywózkowa 029/1 poz. 81 nr akt 3317^[19], z 13.04.1940^[1]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim^[1]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, wpis w dzienniku ekshumacji z dnia 12.05.1943, nr 1781. Figuruje na listach: AM-215-1781 i Komisji Technicznej PCK GARF-63-01781. Przy szczątkach Marszałka znaleziono naramiennik bez oznak, legitymację MSWojsk, odznakę „Za służbę graniczną”, świadectwo szczepień w Kozielsku^[20][21]. Znajduje się na liście ofiar (pod nr 01781) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 125, Nowym Kurierze Warszawskim nr 131 z 1943. Krewni do 2010 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. W archiwum IPN znajduje się wspomnienie córki o Stanisławie Marszałku.

Żonaty z Jadwigą z Henriczów, miał dziecko.

• Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).

• Krzyż Niepodległości (15 kwietnia 1932)^[22]
• Krzyż Walecznych^[3][a]
• Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)^[28][27]
• Odznaka „Za służbę graniczną”^[21]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
• Andrzej Leszek Szcześniak, Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, Warszawa: Alfa, 1989, ISBN 83-7001-294-9 .
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
• Wincenty Ignacy Marszałek. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-14].