Willy Sägebrecht
pułkownik NAL NRD

Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1904 Groß Schönebeck w pow. Barnim
Data i miejsce śmierci	8 kwietnia 1981 Berlin
Szef Wywiadu Wojskowego NRD
Okres	od 1957 do 1959
Przynależność polityczna	Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec
Poprzednik	Erich Ripperger
Następca	Arthur Franke
Odznaczenia

Willy Sägebrecht (ur. 21 lutego 1904] w Groß Schönebeck w pow. Barnim, zm. 8 kwietnia 1981 w Berlinie) – działacz SED, wschodnioniemiecki pułkownik, szef wywiadu wojskowego NRD.

Pochodzenia robotniczego – ojciec był ceglarzem. Willy uczęszczał do szkoły podstawowej w Groß Schönebeck i Liebenwalde (1910–1918). Był zatrudniony w rolnictwie i przemyśle. Członek Niemieckiego Związku Zawodowego Pracowników Drzewnych (Deutsche Holzarbeiterverband) (1920–), Komunistycznego Związku Młodych Niemiec (Kommunistischer Jugendverband Deutschlands) (1923–) i Komunistycznej Partii Niemiec (1925–). Radny miejski w Liebenwalde i członek rady powiatowej powiatu Niederbarnim (1928–1932). Sekretarz podokręgu północ Komitetu Okręgowego KPN Berlina-Brandenburgii (1929–1931). Uczestnik kursu w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej (Международная ленинская школа) w Moskwie (1930–1931); instruktor Komitetu Okręgowego SED Berlin-Brandenburgia (1931–1933); poseł do pruskiego parlamentu (1932–1933). Wielokrotnie karany pobytem w zakładach karnych (1933–1945), również w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen (1941–1945), skąd zbiegł podczas marszu śmierci do Schwerina (1945).

1945 członek grupy inicjatywnej Komunistycznej Partii Niemiec dla Berlina. Pracował w Wydziale Spraw Społecznych Gminy Wielkiego Berlina (Magistratverwaltung) jednocześnie pełniąc funkcję sekretarza Komitetu Okręgowego KPN Brandenburgii (1945–1946). Po przekształceniu KPN w SED był współprzewodniczącym KO SED Brandenburgii (1946–1949). Był też posłem do Landtagu Brandenburgii (1946–1950), członkiem kierownictwa partii i KC SED (1946–1963), przewodniczącym i I sekretarzem Komitetu SED Landu Brandenburgii (1949–1952), posłem Niemieckiej Rady Ludowej (Deutsche Volksrats) (1948-1949) i Izby Ludowej (Volkskammer) (1949–1958). Po przejściu do rządu NRD pełnił funkcję sekretarza stanu i I zastępcy prezesa Państwowej Komisji Planowania (Staatliche Plankommission) (1952–1954). Wziął udział w militaryzacji tego kraju – w stopniu pułkownika służył w Skoszarowanych Oddziałach Policji Ludowej NRD (Kasernierte Volkspolizei) (1954–) oraz płka w Narodowej Armii Ludowej (Nationale Volksarmee) (1956–). Powierzono mu kierownictwo Wywiadem Wojskowym NRD (1957–1959), skąd przeszedł na emeryturę^[1].

Pochowany na Cmentarzu Centralnym Friedrichsfelde w Berlinie^[2].