William Empson (ur. 27 września 1906 w Yokefleet Hall^[1], Howdon, zm. 15 kwietnia 1984) – angielski poeta oraz krytyk i teoretyk literatury.

Od 1925 do 1929 studiował matematykę i literaturę u prof. Ivora Armstronga Richardsa na Uniwersytecie w Cambridge. W latach 1931–1934 wykładał literaturę angielską w Tokio, a w latach 1937-1939 i 1947-1952 w Pekinie. Od 1941 do 1946 kierował chińskim działem BBC. Od 1953 był profesorem literatury angielskiej na Uniwersytecie w Sheffield^[1].

Jako poeta wywodził się kręgów twórców skupionych wokół Wystana Hugh Audena. Uprawiał lirykę intelektualną o podłożu filozoficznym. W 1930 napisał książkę Seven Types of Ambiguity, gdzie zastosował charakterystyczną, subtelną i erudycyjną interpretację wieloznaczeniowości tekstów poetyckich. W dziele Some Versions of Pastoral z 1935 rozpatrywał różne wersje sielankowego ujmowania rzeczywistości, łącząc analizę semantyczną z wątkami psychoanalitycznymi i marksistowskimi. Z 1951 pochodzi jego praca The Structure of Complex Words poświęcona problematyce semantyki historycznej^[1].

Był autorem zbiorów Poems (1935), The Gathering Storm (1940), Collected Poems (1955). Jako badacz należał do szkoły Ivora Armstronga Richardsa, choć w wydanych pośmiertnie esejach atakował jego twierdzenia zakładające rozdzielność interpretacji literackich i elementów biograficznych. Reprezentował nurt krytyki kontekstualnej, zajmował się wieloznacznością języka poetyckiego.

• Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999