William Carr Beresford (ur. 2 października 1768, zm. 8 stycznia 1854) – brytyjski żołnierz, polityk, pierwszy wicehrabia Beresford.

Generał armii Brytyjskiej i Marszałek w armii Portugalskiej, który walczył wraz z Księciem Wellingtonem podczas wojny na Półwyspie Iberyjskim, która była częścią wojen napoleońskich. W 1828 roku otrzymał stanowisko master-general of the ordnance w pierwszym ministerstwie Wellingtona.

Został schwytany w czasie pierwszej inwazji na Buenos Aires w 1806 po tym, jak został pokonany przez obrońców miasta.

Najbardziej znaną akcją z jego niezależnym dowodzeniem była Bitwa pod Albuerą.

Odznaczony Krzyżami Wielkimi Orderów Łaźni (1815), Gwelfów (1818)^[1], Wieży i Miecza, Św. Ferdynanda i Zasługi, Św. Hermenegilda i Św. Ferdynanda^[2], a także Krzyżem Złotym Półwyspu z siedmioma klamrami (za dowodzenie w jedenastu wygranych bitwach) oraz Medalem Służby Ogólnej Wojskowej z klamrami CIUDAD RODRIGO i EGYPT za udział w dwóch wygranych bitwach^[3].