W 1884 parcelowane tereny folwarczne (zlokalizowane w obecnej dzielnicy Krowodrza, w obszarze wyznaczanym przez dzisiejsze ulice Grottgera, Gzymsików, Mazowiecką i częściowo Sienkiewicza), które należały do krakowskiego szpitala św. Łazarza zakupiła Helena Modrzejewska z zamiarem wybudowania w tym miejscu nowego domu[2]. Willa „Modrzejówka” została zaprojektowana i budowana pod nadzorem przyrodniego brata Heleny Modrzejewskiej Adolfa Opida[3]. Budynek z oranżerią został wzniesiony pod ówczesnym adresem całej posesji – przy ul. Mazowieckiej 14c. Posiadłość została otoczona modrzewiowym parkiem i ogrodem[4]. Modrzejewska wraz z mężem wyposażali ją w meble, ale ostatecznie nigdy w tym domu nie zamieszkali[5].
[...] brat jej ś.p. Opid, budowniczy – donosiła krakowska prasa – zbudował tam pałacyk z wielką salą koncertową, lub też na popisy deklamatorskie przeznaczoną..
W 1895 Modrzejewska opisywała swoje plany w stosunku do tej willi[4]:
Na miesiące letnie 1885 r. pojechaliśmy do Zakopanego, a później do naszego nowego domu w Krakowie, zbudowanego z myślą, że w nim, po moim wycofaniu się ze sceny, zamieszkamy za dwa albo trzy lata[4].
W 1895 Modrzejewska uczestniczyła w światowym Kongresie Kobiet w Chicago, na którym wygłosiła patriotyczną propolską mowę. Osiadła w Stanach Zjednoczonych chcąc zrobić karierę w kraju anglosaskim, szlifując i testując daleko od Europy umiejętności językowe w celu spełnienia największego marzenia, jakim było zagranie Szekspira w Londynie. Poza tym w Europie nie chciała grać po niemiecku, a władze rosyjskie nałożyły na nią zakaz wjazdu na teren imperium (ukaz nie został nigdy uchylony)[3]. W 1897 „Modrzejówkę, tj. realność położoną przed rogatką Krowoderską, obejmującą prawie 3 morgi przestrzeni i dom mieszkalny”, czyli całą nieruchomość wraz willą, kupiło na własność Towarzystwo Tanich Mieszkań dla robotników katolików w Krakowie powołane do życia w maju 1897 przez Henryka Jordana, jako pierwsze w Krakowie stowarzyszenie budowlane[6][2]. Celem działalności towarzystwa była budowa tanich domów dla robotników i ich rodzin, co miało przeciwdziałać pogłębianiu się katastrofalnej sytuacji mieszkaniowej ubogiej części społeczeństwa Krakowa. Prace projektowe dla tych domów prowadzili znani krakowscy architekci. Dwa pierwsze domy otwarto uroczyście 1 czerwca 1900, a w willi zorganizowane zostało miejsce noclegowe przeznaczone dla kawalerów znajdujących się pod opieką osób z Przytuliska dla Weteranów z 1863[6].
Z przyczyn formalno-prawnych Towarzystwo straciło możliwość funkcjonowania w 1937, zaś cały jego majątek przekazano krakowskiemu Arcybractwu Miłosierdzia[6][3].
W 2000 willa, wraz z dawnymi budynkami robotniczymi osiedla Modrzejówka, została wpisana do rejestru zabytków[1][4][3].
Arcybractwo Miłosierdzia zamierza udostępnić część nieruchomości Fundacji dla Modrzejewskiej z przeznaczeniem na rodzaj salonu aktorki[5], który dotychczas funkcjonuje w siedzibie arcybractwa[3].
