PROFILPELAJAR.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	31 sierpnia 2014
Miejscowość	Tambow
Miejsce	Sobór Przemienienia Pańskiego
Konsekrator	Cyryl
Współkonsekratorzy	Warsonofiusz (Sudakow), Mikołaj (Szkrumko), Teodozjusz (Wasniew), Beniamin (Zaricki), Longin (Korczagin), Zenobi (Korzinkin), Sergiusz (Czaszyn), Ignacy (Rumiancew), Hermogen (Siery), Wiktoryn (Kostienkow)
Współkonsekrowani biskupi
Włodzimierz (Nowikow)	1 września 2015
Antoni (Prostichin)	28 grudnia 2015

Wiktor
	Biskup głazowski i igriński
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1954 ; Kambarka
	Biskup głazowski i igriński
Okres sprawowania	od 2014
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia głazowska
Śluby zakonne	11 kwietnia 2014
Diakonat	21 lipca 1993
Prezbiterat	8 sierpnia 1993
Nominacja biskupia	25 lipca 2014
Chirotonia biskupia	31 sierpnia 2014

Wiktor, nazwisko świeckie Siergiejew (ur. 22 grudnia 1954 w Kambarce) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył technikum mechaniczne w rodzinnej Kambarce (1970), a następnie wydział mechaniczno-technologicznym Instytut Mechaniczego w Iżewsku (1974). W latach 1973–1979 pracował w Kambarskich Zakładach Mechanicznych, a następnie przez osiem lat w przedsiębiorstwie „Iżmasz”. Następnie od 1987 do 1989 był asystentem operatora filmowego w telewizji lokalnej w Udmurcji, zaś od 1989 do 1992 – operatorem filmowym; w trybie zaocznym ukończył w 1991 studia na takim kierunku we Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii^[1].

Od 1992 pracował jako katecheta w eparchii iżewskiej i udmurckiej. Od 1993 śpiewał również w chórach najpierw cerkwi św. Mikołaja w Zawjałowie w Udmurcji, a następnie w soborze Trójcy Świętej w Iżewsku. 21 lipca 1993 w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Możdze arcybiskup iżewski i udmurcki Mikołaj wyświęcił go na diakona. Ten sam hierarcha udzielił mu święceń kapłańskich 8 sierpnia 1993 w soborze Trójcy Świętej w Iżewsku^[1]. Został skierowany do pracy duszpasterskiej jako proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Małej Purdze, zaś począwszy od czerwca 1994 był jednym z kapłanów służących w katedralnym soborze św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku. Od 2000 służył również w kaplicy zorganizowanej na terenie szpitala dla pracowników zakładów „Iżmasz”^[1]. W roku następnym w trybie zaocznym ukończył seminarium duchowne w Moskwie^[1].

W 2003 otrzymał godność protojereja, wtedy też powierzono mu kierowanie parafią Świętych Męczenników Carskich w Iżewsku. W roku następnym został proboszczem parafii Świętych Konstantyna i Heleny w Siełtach, Wniebowstąpienia Pańskiego w Uzi oraz Trójcy Świętej w Bałamazie. Od tego samego roku był również przewodniczącym oddziału misyjnego eparchii iżewskiej i udmurckiej. W 2006 ponownie został proboszczem parafii Świętych Męczenników Carskich, którym pozostawał przez dwa lata, do momentu, gdy został przeniesiony do parafii Przemienienia Pańskiego w Głazowie, obejmując równocześnie funkcję dziekana dekanatu głazowskiego. Od 2011 był również proboszczem parafii Ikony Matki Bożej „Ukój Mój Smutek” w Głazowie. W 2013 wrócił na stanowisko proboszcza parafii Świętych Męczenników Carskich w Iżewsku^[1].

Od 2007 reprezentował eparchię iżewską w radzie Wszechrosyjskiego Prawosławnego Bractwa św. Jana Chrzciciela „Trzeźwość” oraz był jego koordynatorem w Okręgu Nadwołżańskim. W 2013 objął kierownictwo oddziałem ds. umacniania trzeźwości i profilaktyki uzależnień w eparchii iżewskiej, zaś w 2014 przeszedł na stanowisko kierownika oddziału służby społecznej i dobroczynności^[1]. 11 kwietnia 2014 złożył wieczyste śluby mnisze na ręce archimandryty Juwenaliusz (Rożyna), przyjmując imię zakonne Wiktor, na cześć biskupa i nowomęczennika Wiktora (Ostrowidowa)^[1].

25 lipca 2014 został nominowany na pierwszego ordynariusza nowo utworzonej eparchii głazowskiej, w związku z czym dwa dni później otrzymał godność archimandryty^[1]. Jego chirotonii biskupiej, przeprowadzonej 31 sierpnia 2014 w soborze Przemienienia Pańskiego w Tambowie, przewodniczył patriarcha moskiewski i całej Rusi Cyryl^[2].