Wielka Złota Kazalnica

Wielka Złota Kazalnica
Ilustracja
Wielka i Pośrednia Złota Kazalnica po prawej stronie zdjęcia
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielka Złota Kazalnica”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielka Złota Kazalnica”
Ziemia49°12′08,8″N 20°12′59,5″E/49,202444 20,216528

Wielka Złota Kazalnica (słow. Ušatá kazateľnica[1]) – wybitne spiętrzenie w północno-zachodniej grani Małego Kieżmarskiego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich. Na południowym wschodzie graniczy ze Złotą Turnią, natomiast na północnym zachodzie – z Pośrednią Złotą Kazalnicą. Wielka Złota Kazalnica jest najwyżej położoną z trzech Złotych Kazalnic – pozostałe to Pośrednia i Mała Złota Kazalnica[2].

Grań, w której znajduje się Wielka Złota Kazalnica, oddziela od siebie Dolinę Zieloną Kieżmarską na północnym wschodzie i jej odgałęzienie, Dolinę Dziką, na południowym zachodzie[3]. W stronę Doliny Zielonej Kieżmarskiej opada z tej formacji urwista ściana kończąca się w rejonie piarżystej zatoki nazywanej Uchem (Ucho). Powyżej Wielkiej Złotej Kazalnicy w grani tkwi ostra skalna igła, za którą znajduje się małe siodełko[2].

Na Wielką Złotą Kazalnicę nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na nią granią od północnego zachodu. O wiele trudniejsze są drogi północno-wschodnim żebrem i północno-wschodnią ścianą z Ucha[2].

Pierwsze wejścia:

Wielka Złota Kazalnica wśród podpisanych obiektów

Przypisy

  1. ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 422. ISBN 83-01-13184-5.
  2. ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 133, 219. ISBN 83-217-2203-2.
  3. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
Północno-zachodnia grań Małego Kieżmarskiego Szczytu