Ulistnienie naprzemianległe, skupione na wierzchołku pędu w rozetę. Blaszki liściowe siedzące, nieco pofałdowane, rzadziej płaskie, taśmowate, o nasadzie ściętej do klinowatej i zaostrzonym wierzchołku, orzęsione lub nagie[6].
Zebrane w siedzące, rozgałęzione bukiety złożone z dwurzędek, z niepozorną osią główną, pojedyncze lub kilka zebranych w kwiatostan złożony, wyrastający wierzchołkowo na pędzie. Podsadka kwiatostanu złożonego przypominająca liść. Podsadki dwurzędek siedzące, wolne, naprzemianległe, różnej wielkości. Przysadki nieobecne lub obecne, a wtedy zwykle zielone, szydłowate, naprzemianległe, zachodzące na siebie, szybko odpadające. Kwiaty obupłciowe lub męskie z powodu redukcji słupkowia, chasmogamiczne, wonne, rurkowato-lejkowate. Okwiat promienisty do lekko grzbiecistego z powodu krzywizny rurki okwiatu. Szypułka niepozorna, wzniesiona. Listki zewnętrznego okółka okwiatu różnej wielkości, zrośnięte w długą, rurkowatą i pochwiastą strukturę z podłużnym grzbietem, brzegi listków szkliste, wierzchołki całobrzegie do drobno trójząbkowanych lub trójdzielnych, trwałe. Listki wewnętrznego okółka równej wielkości, nachodzące na siebie, płaskie do kapturkowato zakończonych, długo paznokciowate. Sześć pręcików równej wielkości, nadległych listkom okwiatu, zrośniętych z nimi w krótką rurkę. Główki pręcików obrotne, żółte, oszczepowate. Zalążnia siedząca, cylindryczna do niemal maczugowatej, biała, naga, trójkomorowa, z sześcioma zalążkami w każdej komorze. Szyjka słupka nieco esowata, biała lub bladoniebieska do bladoliliowej, cylindryczna, zwieńczona trójklapowanym, białym znamieniem[6].
Geofity korzeniowobulwiaste. W okresie zimowej suszy wchodzą w fazę spoczynku. Kwitną od kwietnia do listopada (Weldenia volcanica) lub od maja do września (W. candida)[6].
Siedlisko
Występuje wyłącznie w strefie alpejskiej i subalpejskiej. Weldenia candida zwykle rośnie na terenach otwartych i trawiastych, ze skalistą glebą, występujących w lasach jodłowych i jałowcowych (Juniperus monticola). W. volcanica występuje w miejscach zacienionych, w gęstych lasach sosnowych na glebach bogatych w próchnicę[6].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑David Gledhill: The names of plants. Wyd. 4. Cambridge University Press, 2008. ISBN 978-0-511-47376-0. Brak numerów stron w książce
↑ abcdefghMarco O. O. Pellegrini, Adolfo Espejo-Serna. Recircumscription and synopsis of Thyrsanthemum and Weldenia (Commelinaceae), two narrow endemic genera from Mesoamerica. „Kew Bulletin”. 76 (2), s. 269–286, 2021-06. DOI: 10.1007/S12225-021-09948-1.
↑Klaus Kubitzki: The Families and Genera of Vascular Plants. T. 4: Flowering Plants. Monocotyledons: Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998. DOI: 10.1007/978-3-662-03531-3. ISBN 978-3-662-03531-3. (ang.). Brak numerów stron w książce
↑The European garden flora, flowering plants : a manual for the identification of plants cultivated in Europe, both out-of-doors and under glass. Wyd. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 2011, s. 321. ISBN 978-0-521-76147-5.