Państwo
Australia
Data i miejsce urodzenia
18 marca 1971 Adelaide
Wzrost
190 cm
Gra
leworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny
1990
Zakończenie kariery
2007
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje
1
Najwyżej w rankingu
44 (9 lipca 2001)
Australian Open
3R (2001, 2007)
Roland Garros
4R (2001)
Wimbledon
4R (1999, 2002)
US Open
4R (2000)
Gra podwójna
Wygrane turnieje
12
Najwyżej w rankingu
11 (3 listopada 2003)
Australian Open
SF (2001)
Roland Garros
SF (2003)
Wimbledon
SF (2004)
US Open
QF (2003)
Wayne Arthurs i Peter Luczak , Australian Open 2007
Wayne Sean Arthurs (ur. 18 marca 1971 w Adelaide ) – australijski tenisista , zdobywca Pucharu Davisa , olimpijczyk z Aten (2004) .
Jego ojciec, Derek Arthurs, występował w Pucharze Davisa w reprezentacji Irlandii i pod koniec lat 60. wyjechał do Australii.
Kariera tenisowa
Wayne Arthurs karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2007 roku po Wimbledonie [1] .
W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour , w 2005 roku w Scottsdale . W finale pokonał Mario Ančicia [2] . Dodatkowo w 2002 roku awansował do finału w Nottingham , jednak poniósł ostatecznie porażkę z Jonasem Björkmanem .
W grze podwójnej Arthurs odniósł 12 triumfów rangi ATP World Tour, a także uczestniczył w 15 finałach. Najlepszymi wynikami Australijczyka w deblowych występach wielkoszlemowych są półfinały Australian Open 2001 , French Open 2003 , a także US Open 2004 .
W 1999 roku zadebiutował w zespole narodowym w Pucharze Davisa, gdzie w półfinale pokonał w grze pojedynczej Rosjan, Jewgienija Kafielnikowa i Marata Safina . Nie grał w zwycięskim finale z Francją, ale dzięki występowi w półfinale przysługuje mu tytuł zdobywcy Pucharu. Wynik ten powtórzył w 2003 roku, tym razem przyczyniając się do triumfu Australii w Pucharze Davisa jako deblista (w parze z Toddem Woodbidge ). Wystąpił m.in. w finale z Hiszpanią (z Woodbridge pokonał parę Àlex Corretja –Feliciano López ).
W 2001 roku zdobył również Drużynowy Puchar Świata (w deblu partnerował mu Scott Draper ).
Latem 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, dochodząc do 2 rundy w konkurencjach singla i debla. W grze podwójnej startował z Toddem Woodbidge.
W rankingu gry pojedynczej Arthurs najwyżej był na 44. miejscu (9 lipca 2001), a w klasyfikacji gry podwójnej na 11. pozycji (3 listopada 2003).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250
Gra pojedyncza (1–1)
Gra podwójna (12–15)
Końcowy wynik
Nr
Data
Turniej
Nawierzchnia
Partner
Przeciwnicy
Wynik finału
Zwycięzca
1.
18 września 1994
Bukareszt
Ceglana
Simon Youl
Jordi Arrese José Antonio Conde
6:4, 6:4
Finalista
1.
30 lipca 1995
Amsterdam
Ceglana
Neil Broad
Marcelo Ríos Sjeng Schalken
6:7, 2:6
Finalista
2.
6 sierpnia 1995
Kitzbühel
Ceglana
Jordi Arrese
Francisco Montana Greg Van Emburgh
7:6, 3:6, 6:7
Finalista
3.
17 marca 1996
Kopenhaga
Dywanowa (hala)
Andrew Kratzmann
Libor Pimek Byron Talbot
6:7, 6:3, 3:6
Zwycięzca
2.
27 lipca 1997
Kitzbühel
Ceglana
Richard Fromberg
Thomas Buchmayer Thomas Strengberger
6:4, 6:3
Zwycięzca
3.
3 maja 1998
Praga
Ceglana
Andrew Kratzmann
Fredrik Bergh Nicklas Kulti
6:1, 6:1
Zwycięzca
4.
23 sierpnia 1998
New Haven
Twarda
Peter Tramacchi
Sébastien Lareau Alex O’Brien
7:6, 1:6, 6:3
Finalista
4.
20 września 1998
Bournemouth
Ceglana
Alberto Berasategui
Neil Broad Kevin Ullyett
6:7, 3:6
Zwycięzca
5.
9 maja 1999
Hamburg
Ceglana
Andrew Kratzmann
Paul Haarhuis Jared Palmer
2:6, 7:6(5), 6:2
Zwycięzca
6.
11 lipca 1999
Newport
Trawiasta
Leander Paes
Sarkis Sarksjan Chris Woodruff
6:7, 7:6, 6:3
Finalista
5.
21 maja 2000
Hamburg
Ceglana
Sandon Stolle
Todd Woodbridge Mark Woodforde
7:6(4), 4:6, 3:6
Finalista
6.
7 stycznia 2001
Adelaide
Twarda
Todd Woodbridge
David Macpherson Grant Stafford
7:6(5), 4:6, 4:6
Finalista
7.
29 września 2002
Hongkong
Twarda
Andrew Kratzmann
Jan-Michael Gambill Graydon Oliver
7:6(2), 4:6, 6:7(4)
Finalista
8.
27 października 2002
Sztokholm
Twarda (hala)
Paul Hanley
Wayne Black Kevin Ullyett
4:6, 6:2, 6:7(4)
Zwycięzca
7.
23 lutego 2003
Rotterdam
Twarda (hala)
Paul Hanley
Roger Federer Maks Mirny
7:6(4), 6:2
Zwycięzca
8.
11 maja 2003
Rzym
Ceglana
Paul Hanley
Michaël Llodra Fabrice Santoro
6:1, 6:3
Finalista
9.
17 sierpnia 2003
Cincinnati
Twarda
Paul Hanley
Bob Bryan Mike Bryan
5:7, 6:7(5)
Zwycięzca
9.
28 września 2003
Szanghaj
Twarda
Paul Hanley
Zeng Shaoxuan Zhu Benqiang
6:2, 6:4
Finalista
10.
26 października 2003
Sztokholm
Twarda (hala)
Paul Hanley
Jonas Björkman Todd Woodbridge
3:6, 4:6
Zwycięzca
10.
2 listopada 2003
Paryż
Dywanowa (hala)
Paul Hanley
Michaël Llodra Fabrice Santoro
6:3, 1:6, 6:3
Finalista
11.
9 maja 2004
Rzym
Ceglana
Paul Hanley
Mahesh Bhupathi Maks Mirny
6:2, 3:6, 4:6
Finalista
12.
19 lipca 2004
Los Angeles
Twarda
Paul Hanley
Bob Bryan Mike Bryan
3:6, 6:7(6)
Finalista
13.
31 października 2004
Sztokholm
Twarda (hala)
Paul Hanley
Feliciano López Fernando Verdasco
4:6, 4:6
Zwycięzca
11.
20 czerwca 2005
San Jose
Twarda (hala)
Paul Hanley
Yves Allegro Michael Kohlmann
7:6(4), 6:4
Finalista
14.
27 lutego 2005
Scottsdale
Twarda
Paul Hanley
Bob Bryan Mike Bryan
5:7, 4:6
Finalista
15.
20 marca 2005
Indian Wells
Twarda
Paul Hanley
Mark Knowles Daniel Nestor
6:7(6), 6:7(2)
Zwycięzca
12.
16 października 2005
Sztokholm
Twarda (hala)
Paul Hanley
Leander Paes Nenad Zimonjić
5:3, 5:3
Przypisy
Bibliografia