Walram I (ur. ok. 1146, zm. 1 lutego 1198) – hrabia Nassau od 1154.
Życiorys
Walram był synem pierwszego hrabiego Nassau Ruprechta I oraz Beatrycze, córki hrabiego Limburgii i księcia Dolnego Lotaryngii Walrama II[1][2]. Sprawował współrządy z braćmi Arnoldem i Ruprechtem. Stał się lennikiem arcybiskupami Trewiru, co zapoczątkowało liczne spory z nimi. Toczył też konflikty z innymi sąsiadami i stopniowo powiększał swoje terytorium. Był wiernym stronnikiem Hohenstaufów[1].
Wziął udział w III wyprawie krzyżowej (na jej wstępie miał uczestniczyć w poselstwie wysłanym przez cesarza Fryderyka I Barbarossę do Konstantynopola i zostać tam uwięzionym[2]) i być może w założeniu zakonu krzyżackiego[1][2].
Rodzina
Żoną Walrama była Kunegunda z Ziegenhain, córka hrabiego Poppona II. Znamy troje dzieci tej pary:
- Beatrycze, zakonnica,
- Henryk II, hrabia Nassau,
- Ruprecht, hrabia Nassau[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Walram I.. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-08-22].
- ↑ a b c Wilhelm Sauer: Walram. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 40. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1896, s. 776–778.