Walerija Nowodworska
Валерия Новодворская
Walerija Nowodworska (2010)
|
Pełne imię i nazwisko
|
Walerija Iljiniczna Nowodworska
|
Data i miejsce urodzenia
|
17 maja 1950 Baranowicze
|
Data i miejsce śmierci
|
12 lipca 2014 Moskwa
|
Przynależność polityczna
|
Sojusz Demokratyczny
|
Odznaczenia
|
|
|
Walerija Iljiniczna Nowodworska (ros. Валерия Ильинична Новодворская; ur. 17 maja 1950 w Baranowiczach, zm. 12 lipca 2014 w Moskwie) – radziecka dysydentka, opozycjonistka i publicystka, współzałożycielka partii Sojusz Demokratyczny.
Życiorys
W 1969 została aresztowana, gdy zorganizowała nielegalną grupę studencką jako 19-letnia studentka I roku Instytutu Języków Obcych im. Maurice’a Thoreza w Moskwie. Na forum grupy dyskutowano m.in. o konieczności zbrojnego powstania przeciwko systemowi komunistycznemu[1]. Obok organizacji grupy studenckiej rozrzucała na Kremlu ulotki potępiające agresję Związku Radzieckiego na Czechosłowację[2]. Po aresztowaniu, gdy z okna więzienia w Lefortowie wyrzuciła 40 ulotek zrobionych ze skrawków papieru wydawanego do toalety, zajęli się nią sowieccy „psychiatrzy”[3]. Zamknięto ją w klinice psychiatrycznej na dwa lata[1] z diagnozą schizofrenii pełzającej[4]. To błyskawicznie przyniosło widoczny efekt: w wieku 21 lat była już siwą kobietą, z trudem mogącą się poruszać[3].
W latach 1977–1978 próbowała założyć podziemną partię polityczną, która walczyłaby z KPZR. W maju 1988 Nowodworska była wśród założycieli Sojuszu Demokratycznego.
Nowodworska w latach 1978–1991 organizowała liczne wiece opozycyjne, za co zatrzymano ją 17 razy[1]. Trafiła do więzienia w sierpniu 1991 podczas moskiewskiego puczu. Na wolność wyszła 23 sierpnia. Po odzyskaniu wolności włączyła się do polityki.
We wrześniu 1993 poparła dekret Borysa Jelcyna o rozwiązaniu Rady Najwyższej. Rozwiązanie Rady doprowadziło do walk ulicznych w Moskwie. Podczas nich Nowodworska organizowała wiece poparcia dla prezydenta Rosji. W 1994 Nowodworska znalazła się wśród założycieli Demokratycznego Wyboru Rosji.
W grudniu 2006 Walerija Nowodworska przyznała, że największym sukcesem pokomunistycznej Rosji była próba samooczyszczenia podczas rządów Borysa Jelcyna oraz stworzenie instytucji wolności słowa[1]. Według niej największą porażką było zaś dojście do władzy Władimira Putina[1].
W sierpniu 2008 opowiedziała się po stronie Gruzji podczas wojny w Osetii Południowej[1]. Konsekwentnie krytykowała wojny z Czeczenią.
Po 2010 Walerija Nowodworska krytykowała Władimira Putina za zorganizowanie katastrofy smoleńskiej[2].
12 lipca 2014 zmarła. Prezydent Rosji Władimir Putin złożył kondolencje rodzinie i bliskim Nowodworskiej.
Odznaczenia
Przypisy
Linki zewnętrzne