Urodziła się 29 lutego 1908 r. w Bydgoszczy. Była córką Bernarda, maszynisty kolejowego i Stanisławy z Miklaszów. Po ukończeniu liceum handlowego pracowała w kancelariach adwokatów bydgoskich: Melchiora Wierzbickiego i Stanisława Morawskiego, a następnie w fabryce maszyn jako stenotypistka. W maju 1938 r. przeniosła się do Sosnowca, który był miastem rodzinnym jej męża. Tam zastał ją wybuch wojny.
Po wyzwoleniu Bydgoszczy zgłosiła się do służby społecznej. Następnie, zgodnie ze swymi zainteresowaniami dziennikarskimi, podjęła pracę w bydgoskim oddziale „Polpressu”, skąd przeszła do Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia. Równocześnie współpracowała z „Trybuną Pomorską”. W 1948 r. związała się z „Ilustrowanym Kurierem Polskim”, prowadząc początkowo dział depeszowy, a później zajmując się publicystyką. Jej zainteresowania skupiały się na problemach regionu bydgoskiego oraz zbrodniami hitlerowskimi popełnionymi na mieszkańcach Pomorza.
Była entuzjastką i znawczynią miasta rodzinnego, udzielając się aktywnie w Towarzystwie Miłośników Miasta Bydgoszczy. Kierowała jego sekcją wydawniczą. W 1969 r. doprowadziła do wydania „Kalendarza Bydgoskiego”, który następnie współredagowała i zasilała cennymi przyczynkami historycznymi i regionalnymi ciekawostkami. Wybrała również zgłoszone na konkurs wspomnienia i opracowała I tom „Opowieści bydgoskich” (1970), które ukazały się już po jej śmierci.
