Walenty Milczarski

Walenty Milczarski
Ilustracja
porucznik weteran porucznik weteran
Data i miejsce urodzenia

1847
Ostrowiec Świętokrzyski

Data i miejsce śmierci

29 października 1939
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1863

Główne wojny i bitwy

powstanie styczniowe

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości z Mieczami
Weterani powstania 1863 r. od lewej Antoni Süss, Mamert Wandali (w rzeczywistości mistyfikator), Walenty Milczarski, siedzi Wiktor Malewski.

Walenty Milczarski (ur. 1847, zm. 29 października 1939) – porucznik weteran powstania styczniowego[1].

Życiorys

Walenty Milczarski pochodził z patriotycznej rodziny. Jego dziadek walczył pod naczelnikiem Tadeuszem Kościuszką. Ojciec został odznaczony Orderem Virtuti Militari w czasie powstania listopadowego. W powstaniu styczniowym walczyli również dwaj jego bracia. Mieszkał w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie praktykował u miejscowego aptekarza, magistra Wołowskiego, który był zakonspirowanym naczelnikiem miasta[2]. Po wybuchu powstania wstąpił do partii Langiewicza, następnie służył w oddziale Czachowskiego. Pod koniec powstania był kawalerzystą w dowodzonym przez Węgra Szandora Szredera oddziale powstańczym. W czasie jednej z walk został ranny i odesłany do domu.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego[3]. W latach trzydziestych XX wieku mieszkał wraz z około dwudziestoma innymi weteranami powstania w Domu Weteranów Powstania Styczniowego 1863 r. Dom został założony w 1924 roku u zbiegu ulic Floriańskiej i Jagiellońskiej na Pradze Północ[4].

W 1938 roku mieszkał w Warszawie. Zmarł 29 października 1939 roku, został pochowany na Kwaterze Weteranów Powstania Styczniowego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (13C-3-1)[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 59.. Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 919.
  2. ↑ Ron 1938 ↓, s. 4.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 919.
  4. ↑ Dom Weteranów Powstania Styczniowego 1863 r.. Portal informacyjny warszawskiej Pragi. [dostęp 2014-04-21]. (pol.).
  5. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  6. ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 350
  7. ↑ M.P. z 1938 r. nr 17, poz. 13. Krzyż oficerski Orderu Polski Odrodzonej na piersiach weteranów z 1863 r.. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. XIX, s. 1, 13, 24 stycznia 1938. Kraków. 

Linki zewnętrzne

  • Żywe Pomniki Bohaterstwa ostatni weterani 1863 roku. W: Rok 1863 za naszą wolność i waszą w 75-lecie Powstania Styczniowego. Warszawa: Oddział im. Romualda Traugutta Polskiego Towarzystwa Kultury i Oświaty Robotniczej "Pochodnia" w Warszawie, 1938, s. 25.
  • Ron. Powstaniec – kawalerzysta z 1863 r. Rozmowa z weteranem Walentym Milczarskim na herbatce w Resursie Obywatelskiej. „Polska Zbrojna”. 23, s. 4, 1938-01-23. Warszawa.