Polska
10 września 1929 Jasło
7 kwietnia 2005 Łódź
1962 – historia Uniwersytet Łódzki
1984 – historia Uniwersytet Łódzki
1987
Członek Komitetu Nauk Historycznych i Komitetu Nauk Politycznych
członek korespondent
Uniwersytet Łódzki
1990–1993
Waldemar Franciszek[1] Michowicz (ur. 10 września 1929 w Jaśle, zm. 7 kwietnia 2005 w Łodzi) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Łódzkiego.
Ukończył szkołę podstawową oraz dwie klasy gimnazjum w Jaśle. W 1946 r. przeniósł się wraz z rodziną do Świdnicy, gdzie uczęszczał do Liceum im. Jana Kasprowicza. Od 1949 r. studiował na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi. Po uzyskaniu w 1952 r. dyplomu nauczyciela otrzymał nakaz pracy w szkole podstawowej w Opocznie. Rok później podjął studia magisterskie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego[2]
W 1955 r. został zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Historii Powszechnej Instytutu Historii UŁ. W 1962 r. obronił rozprawę doktorską pt. Wypowiedzenie przez Polskę traktat o ochronie praw mniejszości narodowych w Lidze Narodów w 1934 r. pod kierunkiem prof. Józefa Dutkiewicza. W latach 1965–1966 przebywał jako stypendysta w Institut Universitaire des Hautes Etudes Internationales w Genewie. Habilitował się w 1984 r. na podstawie monografii Genewska Konferencja Rozbrojeniowa (1932–1937) a dyplomacja polska. W 1987 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Profesorem zwyczajnym został w 1990 r.
Był wicedyrektorem Instytutu Historii (1973–1975), dziekanem Wydziału Filozoficzno-Historycznego (1975–1981), kierownikiem Katedry Historii Powszechnej Nowożytnej i Najnowszej (1981–1994), prorektorem ds. współpracy międzynarodowej (1990–1993) oraz dyrektorem Instytutu Studiów Międzynarodowych (1994–2000)[3] Uniwersytetu Łódzkiego. W 1982 r. doprowadził do powstania Centrum Badań nad Pokojem przy Uniwersytecie Łódzkim, którego został kierownikiem, a po śmierci patronem[4]. Uczestniczył w XIII i XIV Międzynarodowym Kongresie Nauk Historycznych w Moskwie (1970) i Stuttgarcie (1985). Zasiadał w Radzie Archiwalnej przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Od 1975 r. wchodził w skład Komitetu Redakcyjnego kwartalnika Dzieje Najnowsze. W 1987 r. stanął na czele Komitetu Redakcyjnego półrocznika "Polish Peace Research Studies", wydawanego przez Oddział Polskiej Akademii Naukw Łodzi.
W 1952 r. został członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego. Sprawował funkcję wiceprezesa Rady Zakładowej ZNP w Uniwersytecie Łódzkim (1969–1973), wiceprezesa Zarządu Okręgu ZNP w Łodzi (1972–1974), członka Sekcji Nauki Zarządu Głównego (1972–1980), wiceprezesa ZG ZNP (1976–1980). Był przedstawicielem ZNP w Światowej Federacji Pracowników Nauki, członkiem jej Rady Wykonawczej (1976–1981, 1983–1994), przewodniczącym Komitetu Rozbrojeniowego ŚFPN (1991–1994)[5]. Od 1981 r. był wiceprezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Przyjaciół ONZ. W latach 1980–1985 był członkiem Rady Naczelnej Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”.
Pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi[6].
Lokasi Pengunjung: 3.147.47.166