Pochodził z ewangelickiej rodziny, która przywędrowała do Wielkopolski w XVII wieku. Jego ojcem był zarządca majątku ziemskiego Gustav Kraft (1858–1945), a matką Helene Unger (1868–1955)[1]. Po ukończeniu szkoły powszechnej i gimnazjum w Poznaniu, rozpoczął naukę w szkole rolniczej, a od 1915 roku walczył na froncie I wojny światowej, został wówczas ciężko ranny[2].
Od 1921 do 1939 był dyrektorem Związku Głównego Niemieckich Stowarzyszeń Chłopskich (niem. Hauptverein der Deutschen Bauernvereine) w Poznaniu. Od 1925 był także przewodniczącym Niemieckiego Związku Rolniczego w Polsce (niem. Deutscher Landwirtschaftlicher Zentralverband in Polen)[3]. Kraft w 1939 roku otrzymał paramilitarny stopień Hauptsturmführera w Schutzstaffel, a od 1943 był członkiem NSDAP[4]. Od 1939 do 1940 pełnił funkcję prezesa Izby Rolniczej w okupowanym Poznaniu, jednak zrezygnował ze stanowiska na skutek konfliktu z Arthurem Greiserem. Następnie do 1945 roku współkierował Wschodnioniemieckim Towarzystwem Gospodarowania Ziemią z siedzibą początkowo w Berlinie, a następnie w Ratzenburgu[2][3].
Do 1948 roku internowany przez dwa lata w brytyjskiej strefie okupacyjnej w Neumünster i Eselsheide[2]. Zaangażował się w działania ziomkowstwaLandsmannschaft Weichsel-Warthe, którego w latach 1949–1951 był rzecznikiem, a następnie honorowym przewodniczącym. W 1950 roku współtworzył partię Blok Wszechniemiecki (GB/BHE), której w latach 1951-1954 był przewodniczącym[3].
Od roku 1950 do 1953 był deputowanym do landtaguSzlezwiku-Holsztyna z list GB/BHE, pełniąc równocześnie funkcję wicepremiera oraz ministra finansów i sprawiedliwości w rządzie landowym[5].
W 1956 roku wstąpił do CDU, z której list w wyborach w 1957 roku ponownie został wybrany do niemieckiego parlamentu. W 1961 roku nie wystartował w kolejnych wyborach parlamentarnych i wycofał się z aktywnej polityki[1].