Debiutował na łamach „Kameny” w 1973 roku. W 1990 roku był sekretarzem redakcji „Gazety Lubelskiej. Dzień”, później w latach 1991–1992 pracował jako redaktor naczelny Lubelskiego Informatora Kulturalnego Autobiografia, a następnie jako redaktor tygodnika „Expres. Fakty”[1]. Jego teksty publikowały m.in. pisma Akcent, Nowy Wyraz, Literatura, Tygodnik Kulturalny i Życie Literackie[2].
Po niemiecku jego teksty były publikowane w Ostragehege nr 4[3], w „koepfchen”[4] i na Portalpolen w tłumaczeniach Dietera Kalki[5].
W 1980 roku został wyróżniony przez Związek Literatów Polskich za tom poezji „Nad stawem jasnowidzenia”[6].
Zmarł 20 lipca 1994 roku w Lublinie po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany na cmentarzu komunalnym na Majdanku w Lublinie (kwatera S1L2-1-6)[7].
Grób Waldemara Drasa na Cmentarzu Komunalnym na Majdanku w Lublinie
Twórczość
Czatownik, Związek Literatów Polskich. Koło Młodych Pisarzy, Lublin 1978
Nad stawem jasnowidzenia, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1979
Wyspa, Gedichte. Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1982
Wyróżnienie literackie im. Józefa Czechowicza roku 1979 od ZLP dla Waldemara Drasa za tom poezji "Nad stawem jasnowidzenia"[9]
Oceny
Bogusław Wróblewski w książce pt. Lublin literacki 1932-1982 w następujący sposób wypowiedział się o twórczości Drasa: "Jest poetą obrazu, poetą wizji graniczącej z mistycyzmem. Obraz, który we współczesnej poezji bywa pretekstem dla dyskursu, u Drasa ma być ekwiwalentem spiętego dramatycznym skrótem, często mrocznego i nie zbadanego wycinka świadomości."[10].
