Członek organizacji konspiracyjnej Konfederacja Narodu. Wraz z Bronisławem Kopczyńskim zainicjował wydawanie podziemnego miesięcznika kulturalnego „Sztuka i Naród”, którego został drugim redaktorem naczelnym w styczniu 1943. Był autorem licznych piosenek wojskowych, artykułów. Pisał pod pseudonimami: Jan Marzec, Wojciech Wierzejewski, Marek Zalewski. W popularnej na Wileńszczyźnie i podczas powstania warszawskiego piosence Natalia utrwalił pseudonim swojej narzeczonej i przyszłej żony. Dostał pierwszą nagrodę za liryk prozą pt. Ranny różą w konkursie „SiN”. W latach 1942–1943 publikował szereg opowiadań (przedrukowanych po wojnie przez „Twórczość” nr 2/1959).
25 maja 1943 wraz z Tadeuszem Gajcym i Zdzisławem Stroińskim składał w Warszawie wieniec z biało-czerwoną szarfą pod pomnikiem Kopernika z okazji czterechsetnej rocznicy śmierci astronoma. W czasie odwrotu został postrzelony przez niemieckiego policjanta[1]. Na łożu śmierci wziął ślub z „Natalią” – Haliną Marczak[2], córką Michała Marczaka.
Tadeusz Szewera, Niech wiatr ją poniesie. Antologia pieśni z lat 1939–1945, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1975, s. 644–645.
Szkolny słownik biograficzny, Kiryk F. i Jureczko A. (red.), Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków 1996, s. 52.
Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków, praca zbiorowa, Borowiec J. (red.), Wyd. Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna i Reklamowo-Handlowa „Adam”, Warszawa 1996, s. 30.
