Wałerij Krywow
Валерій Кривов
Pełne imię i nazwisko
|
Wałerij Mychajłowycz Krywow
|
Data i miejsce urodzenia
|
29 września 1951 Krzyczew lub Zaporoże
|
Data i miejsce śmierci
|
20 grudnia 1994 Ługańsk
|
Wzrost
|
188 cm
|
Pozycja
|
rozgrywający
|
Kariera reprezentacyjna
|
Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
1977–1980
|
ZSRR
|
|
Kariera trenerska
|
|
Dorobek medalowy
|
|
Odznaczenia
|
|
Wałerij Mychajłowycz Krywow (ukr. Вале́рій Миха́йлович Кри́вов, ur. 29 września 1951 w Krzyczewie lub Zaporożu, zm. 20 grudnia 1994 w Ługańsku) – ukraiński siatkarz, reprezentant Związku Radzieckiego, złoty medalista igrzysk olimpijskich[1][2], mistrzostw świata i mistrzostw Europy, trener[3].
Życiorys
Krywow grał w reprezentacji Związku Radzieckiego w latach 1977–1980[4]. Zdobył złote medale podczas mistrzostw Europy 1977 odbywających się w Finlandii[5] i na mistrzostwach świata 1978 we Włoszech[6]. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich 1980 w Moskwie. Zagrał wówczas we wszystkich meczach fazy grupowej i zwycięskim pojedynku półfinałowym z Rumunią. Reprezentanci ZSRR zdobyli złoto po zwycięstwie w finale nad Bułgarią[7][8].
Był zawodnikiem klubu Zwiezda Woroszyłowgrad. W mistrzostwach ZSRR zajmował 2. miejsce w 1972 oraz 3. miejsce w 1976 i 1979. Tryumfował w Pucharze Europy Zdobywców Pucharów 1973[4].
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener. W latach 1990–1991 był trenerem męskiej reprezentacji Syrii, a od 1991 do 1994 klubu Dynamo Ługańsk[4].
Za osiągnięcia sportowe został w 1980 wyróżniony tytułem Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR[4]. Od 1999 w Ługańsku odbywa się memoriał siatkarski ku jego pamięci[3].
Przypisy