Wał Wschodni[1] (niem.Panther-Wotan-Linie[2], Ostwall) – niemiecka linia obrony na froncie wschodnim zbudowana częściowo przez Wehrmacht jesienią 1943 roku.
Linia obrony miała na celu powstrzymanie natarcia Armii Czerwonej, która po bitwie na łuku kurskim (lipiec 1943) przejęła inicjatywę na froncie wschodnim. Obrona w dużej mierze opierała się na linii Dniepru, strategicznie ważnej i trudnej do zdobycia barierze naturalnej[3].
Linia Wału Wschodniego nie została jednak ukończona. We wrześniu 1943 Armii Czerwonej udało się przełamać niemiecką linię obrony na obszarze Bramy Smoleńskiej (w ramach operacji smoleńskiej) i rozdzielić ją na dwie części: północną linię Panther i południową linię Wotan.
Wojska radzieckie pokonywały Wał Wschodni niemal rok, do połowy 1944 r. Południowy odcinek na Ukrainie zdobywało pięć frontów armii radzieckiej w ramach bitwy o Dniepr (24 sierpnia – 23 grudnia 1943), jednej z największych operacji II wojny światowej. Północną część Armia Czerwona przełamywała w ramach operacji smoleńskiej (operacja „Suworow”, 7 sierpnia – 2 października 1943), operacji orszańskiej (12 października – 2 grudnia 1943), operacji witebskiej (3 lutego – 13 marca 1944), operacji pskowskiej (9 marca – 15 kwietnia 1944) i operacji pskowsko-ostrowskiej (11 – 31 lipca 1944).
Przypisy
↑B. Perzyk, Wał wschodni (Ostwall) 1943 – niespełniona nadzieja III Rzeszy na powstrzymanie Armii Czerwonej, „Przegląd Historyczno-Wojskowy” 8 (59), 2007, 3 (218), s. 79–120.