Główną rywalizacją przed The Wrestling Classic była pomiędzy Hulkiem Hoganem i Roddym Piperem, gdzie ta dwójka walczyła o WWF Championship. W 1985, Piper został głównym heelem federacji po tym jak zbojkotował rodzący się Rock 'n' Wrestling connection, co doprowadziło do konfrontacji z Hoganem..[2] W lutym, walczyli przeciwko sobie na The War to Settle the Score o pas należący do Hogana, gdzie mistrz zachował go poprzez dyskwalifikację[3]. Ich rywalizacja była jednym z czynników, które doprowadziło do powstania WrestleManii. W walce wieczoru pierwszej WrestleManii, Hogan i celebryta Mr. T pokonali Pipera i Paula Orndorffa[4]. Hogan rywalizował z Piperem i Bobem Ortonem przed resztę roku, głównie wygrywając poprzez dyskwalifikacje[5], prowadząc do walki o tytuł WWF pomiędzy Hogan i Piperem na Wrestling Classic. Turniej był również promowany w telewizji WWF.
Gala
Na gali pay-per-view odbył się 16-osobowy turniej nazwany "The Wrestling Classic". Pierwsza runda turnieju rozpoczęła się walką pomiędzy Adrianem Adonisem (z menadżerem Jimmym Hartem) i Corporal Kirchnerem, gdzie Adonis wyszedł zwycięsko poprzez DDT. Następnie Dynamite Kid spotkał się w ringu z Nikolaiem Volkoffem (z menadżerem Freddie Blassiem) i zanim mecz się rozpoczął, Volkoff zaśpiewał Hymn Państwowy Federacji Rosyjskiej. Kiedy skończył, dzwon rozbrzmiał i Dynamite, który wspiął się na górę narożnika, zaatakował Rosjanina missile dropkickiem. Następnie szybko przypiął go wygrywając mecz w około sześć sekund (oficjalny czas to 9 sekund, wyrównując się z 'rekordem' King Kong Bundy'ego z WrestleManii I). Randy Savage (z Miss Elizabeth) następnie pokonał "Polish Power" Ivana Putskiego mając obie stopy położone na środkowej linie i przypinając Ivana. Ricky Steamboat walczył z Daveyem Boyem Smithem w rzadkim meczu, gdzie dwóch ulubieńców publiki stanęło naprzeciw sobie. Walka została zakończona, gdy Smith wylądował na linach próbując zaatakować Steamboata, lecz Steamboat się odsunął i Smith kontuzjował swoją pachwinę, przez co nie mógł kontynuować walki, więc Steamboat został nagrodzony wygraną przez poddanie się. Junkyard Dog zmierzył się z The Iron Sheikiem (w/ Freddie Blassie). Mecz zaczął się i Sheik użył chokeslamu na JYD, który był w kurtce. Następnie wykonał na nim camel clutch jednakże przeciwnik się nie poddał. Ostatecznie, JYD wykonał headbutt na Sheiku i przypiął go wygrywając mecz. Walka Moondoga Spota i Terry'ego Funka (w/ Jimmy Hart) była następna. Obaj nie chcieli ze sobą walczyć, więc za sugestią Funka zaczęli opuszczać ring. Funk jednak zaatakował Spota od tyłu i próbował wrócił do ringu chcąc wygrać poprzez wyliczenie, lecz Spot uniemożliwił mu to i wrócił do niego sam, wygrywając poprzez wyliczenie. WWF Intercontinental ChampionTito Santana zmierzył się z The Magnificent Muraco (w/ Mr. Fuji). Santana przypiął Muraco szybkim small package'em, lecz przytrafiła mu się kontuzja pachwiny, przez którą nie mógł wziąć w dalszej części turnieju. W finałowej walce pierwszej rundy zmierzyli się Paul Orndorff i Bob Orton. Orton został zdyskwalifikowany, dzięki czemu Orndorff przeszedł dalej[1].
Ćwierćfinały rozpoczęły się walką pomiędzy Adrianem Adonisem a Dynamite Kidem. Podczas meczu, Adonis przez przypadek zaatakował swojego menadżera Jimmy'ego Harta. Dynamite to wykorzystał i przypiął Adonisa wygrywając mecz. Ricky Steamboat spotkał się z Randym Savage'em w następnej walce. Sędzia został rozproszony przez Miss Elizabeth i Savage wykorzystał to, zakładając kastet i uderzając Steamboata, a następnie przypiął go i wygrał walkę. Później Junkyard Dog pokonał Moondog Spota po headbutcie. W walce nie brał udział sędzia, więc JYD sam odliczył do trzech. Komentatorzy Gorilla Monsoon i Jesse Ventura oznajmili, że ostatecznie odliczenie Junkyard Doga było legalne. Walka Tito Santany i Paula Orndorffa zakończyła się podwójnym wyliczeniem, elimininując obu wrestlerów z turnieju.
W jedynej nie-turniejowej walce, Hulk Hogan obronił swój WWF Championship przeciwko Roddy'emu Piperowi. Hogan zapiął bearhug na Piperze, lecz ten odpowiedział sleeper holdem. Sędzia został znokautowany i Piper zaatakował Hogana stalowym krzesełkiem, lecz po chwili Hogan zapiął sleeper hold na Piperze. Bob Orton pojawił się i zaatakował Hogana. Sędzia to zauważył i zdyskwalifikował Piperea. Piper i Orton kontynuowali atak na Hogana, jednakże po chwili pojawił się Paul Orndorff i wyczyścił ring.[1]
W półfinałach, pierwsza i jedyna walka była pomiędzy Randym Savage'em i Dynamite Kidem. Dynamite Kid wykonał superplex na Savage'u z górnej liny, lecz Savage skontrował to w inside cradle (przypięcie) i odniósł zwycięstwo. Junkyard Dog nie musiał walczyć w półfinale, ponieważ walka jego rywali, Orndorffa i Santany zakończyła się podwójnym wyliczeniem, przez co JYD przeszedł od razu do finałów powodując złość u Jesse'iego Ventury, który bojkotował to, iż Savage musiał walczyć więcej od Junkyard Doga. Jako część show, odbył się konkurs w którym wzięło udział ponad 250 000 fanów. W konkursie, fan z Batavii wygrał motor marki Rolls-Royce. Ten segment został wycięty w archiwalnym nagraniu z Coliseum Home Video. Jednakże, został przywrócony w edycji na WWE Classics on Demand, archiwalnym "video na żądanie" serwisie.
W walce wieczoru i jednocześnie finałach turnieju spotkali się Junkyard Dog i Randy Savage. JYD wykonał back body drop na Savage'u z górnej liny i ten upadł na podłogę obok ringu. Savage nie był w stanie wrócić do ringu, więc został wyliczony, w rezultacie czego JYD wygrał walkę i turniej[1].
↑Graham Cawthon: the History of Professional Wrestling Vol 1: WWF 1963 – 1989. CreateSpace Independent Publishing Platform, 2013. ISBN 1-4928-2597-2. Brak numerów stron w książce
