WWE Vengeance

Inne nazwy	Vengeance: Night of Champions (2007) NXT Vengeance Day (od 2021)
Promocja	WWE
Brandy	Raw (2002; 2004–07) SmackDown (2002–03; 2007) NXT (od 2021) ECW (2007)
Pierwsza gala	Vengeance (2001)

WWE Vengeance, znane od 2021 roku jako NXT Vengeance Day – cykl gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych przez federację WWE. Cykl został pierwotnie utworzony w 2001 roku jako pay-per-view (PPV), kiedy promocja nazywała się jeszcze World Wrestling Federation (WWF; przemianowana na WWE w 2002 roku). Od 2021 rokugala odbywa się corocznie w lutym dla rozwojowego brandu WWE, NXT, pod tytułem NXT Vengeance Day, co nawiązuje do wydarzenia odbywającego się w Walentynki lub w ich okolicach. Wydarzenie w 2021 roku było transmitowane zarówno w tradycyjnym trybie PPV, jak i poprzez transmisję na żywo. Wydarzenie w 2022 roku odbyło się wówczas jako program telewizyjny w USA Network, ale od 2023 roku jest emitowane wyłącznie za pośrednictwem platform transmisji na żywo WWE.

Wydarzenie początkowo zastąpiło WWE Armageddon w promocji PPV z grudnia 2001 roku ze względu na problemy z wrażliwością po atakach z 11 września. Jednak Armageddon powróciło w następnym roku, a Vengeance przesunięto się na lipiec jako zamiennik WWF Fully Loaded. Po zmianie nazwy promocji na WWE i podziału na brandy na początku 2002 roku, w 2003 roku wydarzenie stało się ekskluzywne dla brnadu SmackDown, a następnie w latach 2004-2006 na Raw, zanim WWE zaprzestało ekskluzywnych dla tego brandu PPV. To z kolei umożliwiło zaangażowanie brandu ECW w 2007 roku, ale byłby to jedyny rok, w którym ECW mogłoby się pojawić.

W 2007 roku Vengeance odbyło się jako Vengeance: Night of Champions, podczas którego rozgrywane były wszystkie mistrzostwa WWE w tamtym czasie. Night of Champions zastąpiło Vengeance jako samodzielną chronologię w następnym roku, ale Vengeance powróciło jednorazowo w październiku 2011. W lutym 2021 WWE wznowiło Vengeance dla marki NXT jako wydarzenie TakeOver zwane Vengeance Day, które było pierwszym Vengeance być emitowane poprzez transmisję na żywo jako dodatek do tradycyjnego PPV. Seria TakeOver została przerwana we wrześniu, jednak Vengeance była kontynuowana pod nazwą Vengeance Day, a wydarzenie w 2022 roku odbyło się jako specjalny odcinek programu NXT, ustanawiając w ten sposób Vengeance Day coroczne wydarzenie walentynkowe NXT. Wydarzenie w 2023 roku przywróciło Vengeance do transmisji na żywo, ale nie PPV, ponieważ począwszy od Stand & Deliver w kwietniu 2022 roku, główne wydarzenia NXT są emitowane wyłącznie na platformach transmisji na żywo WWE.

Gala brandu Raw

Gala brandu SmackDown

Gala brandu NXT

Gala	Lokalizacja	Arena	Walka wieczoru
01 !Vengeance (2001) 9 grudnia 2001	San Diego, Kalifornia	San Diego Sports Arena[1]	Stone Cold Steve Austin (WWF) vs. Chris Jericho (World) Singles match unifikujący tytuły WWF Championship i World Championship[2]
02 !Vengeance (2002) 21 lipca 2002	Detroit, Michigan	Joe Louis Arena[3]	The Undertaker (c) vs. The Rock vs. Kurt Angle Triple Threat match o Undisputed WWE Championship[4]
03 !Vengeance (2003) 27 lipca 2003[5]	Denver, Kolorado	Pepsi Center[6]	Brock Lesnar (c) vs. Kurt Angle vs. Big Show Triple Threat match o WWE Championship[7]
04 !Vengeance (2004) 11 lipca 2004[8]	Hartford, Connecticut	Hartford Civic Center[9]	Chris Benoit (c) vs. Triple H Singles match o World Heavyweight Championship[10]
05 !Vengeance (2005) 26 czerwca 2005[11]	Paradise, Nevada	Thomas & Mack Center[12]	Batista (c) vs. Triple H Hell in a Cell match o World Heavyweight Championship[13]
06 !Vengeance (2006) 25 czerwca 2006[14]	Charlotte, Karolina Północna	Charlotte Bobcats Arena[15]	D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels) vs. The Spirit Squad (Kenny, Johnny, Mitch, Nicky i Mikey) 5-on-2 handicap match
07 !Vengeance: Night of Champions 24 czerwca 2007[16]	Houston, Teksas	Toyota Center[17]	John Cena (c) vs. Mick Foley vs. Bobby Lashley vs. Randy Orton vs. King Booker Five-Pack Challenge o WWE Championship[18]
08 !Vengeance (2011) 23 października 2011	San Antonio, Teksas	AT&T Center	Alberto Del Rio (c) vs. John Cena Last Man Standing match o WWE Championship
09 !NXT TakeOver: Vengeance Day 14 lutego 2021	Orlando, Floryda	WWE Performance Center	Finn Bálor (c) vs. Pete Dunne Singles match o NXT Championship
10 !NXT Vengeance Day (2022) 15 lutego 2022			Bron Breakker (c) vs. Santos Escobar Singles match o NXT Championship
11 !NXT Vengeance Day (2023) 4 lutego 2023	Charlotte, Karolina Północna	Spectrum Center	Bron Breakker (c) vs. Grayson Waller Steel Cage match o NXT Championship
12 !NXT Vengeance Day (2024) 4 lutego 2024	Clarksville, Tennessee	F&M Bank Arena	Ilja Dragunov (c) vs. Trick Williams Singles match o NXT Championship

Vengeance (2001)

Motyw muzyczny	„Sinner” – Drowning Pool
Informacje
Promocja	World Wrestling Federation
Sponsor	Lugz
Data	9 grudnia 2001
Widownia	11 800
Hala	San Diego Sports Arena
Miejsce	San Diego, Kalifornia
Gale pay-per-view – chronologicznie
Survivor Series (2001) Vengeance (2001) Royal Rumble (2002)
Vengeance – chronologicznie
— Vengeance (2001) Vengeance (2002)

Vengeance (2001) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 9 grudnia 2001 w San Diego Sports Arena w San Diego w Kalifornii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to pierwsza gala w chronologii cyklu Vengeance.

Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Walkami wieczoru były pojedynki o WWF Championship oraz World Championship, a także pojedynek unifikujący oba tytuły w Undisputed WWF Championship. Stone Cold Steve Austin pokonał Kurta Angle’a i obronił WWF Championship, zaś Chris Jericho zdołał pokonać The Rocka o World Championship. Pierwszym w historii Undisputed WWF Championem stał się Chris Jericho, który z pomocą Bookera T pokonał Austina.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	The APA (Faarooq i Bradshaw) pokonali Billy’ego i Chucka	Tag team match	06:20
2	Scotty 2 Hotty i Albert pokonali Christiana i Testa	Tag team match	06:20
3	Edge (c) pokonał Williama Regala	Singles match o WWF Intercontinental Championship	09:06
4	Jeff Hardy pokonał Matta Hardy’ego	Singles match z sędzią specjalną Litą	12:32
5	The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von Dudley) (c) (ze Stacy Keibler) pokonali Big Showa i Kane’a	Tag team match o WWF Tag Team Championship	06:49
6	The Undertaker pokonał Roba Van Dama (c)	Hardcore match o WWF Hardcore Championship	11:04
7	Trish Stratus (c) pokonała Jacqueline	Singles match o WWF Women’s Championship	03:35
8	Stone Cold Steve Austin (c) pokonał Kurta Angle’a	Singles match o WWF Championship	15:05
9	Chris Jericho pokonał The Rocka (c)	Singles match o World Championship	19:08
10	Chris Jericho (World Champion) pokonał Stone Colda Steve’a Austina (WWF Champion)	Mecz unifikacyjny o World Championship i WWF Championship w Undisputed WWF Championship[19]	12:34
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

Vengeance (2002)

Motto gali	Quick & Merciless
Motyw muzyczny	„Downfall” – Trust Company
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw SmackDown!
Sponsor	Subway
Data	21 lipca 2002
Widownia	11 800
Hala	Joe Louis Arena
Miejsce	Detroit, Michigan
Gale pay-per-view – chronologicznie
King of the Ring (2002) Vengeance (2002) SummerSlam (2002)
Vengeance – chronologicznie
Vengeance (2001) Vengeance (2002) Vengeance (2003)

Vengeance (2002) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 22 lipca 2002 w Joe Louis Arena w Detroit w stanie Michigan. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga gala w chronologii cyklu Vengeance.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Walką wieczoru była trzyosobowa walka o WWE Undisputed Championship, gdzie The Rock zdobył mistrzostwo pokonując Kurta Angle’a i poprzedniego mistrza The Undertakera. Oprócz tego The Un-Americans (Lance Storm i Christian) pokonali Hollywood Hulka Hogana i Edge’a zdobywając WWE Tag Team Championship, a Rob Van Dam obronił przez dyskwalifikację swój WWE Intercontinental Championship pokonując Brocka Lesnara.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	Goldust pokonał Steviego Richardsa	Singles match	03:49
2	The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley i Spike Dudley) pokonali Eddiego Guerrero i Chrisa Benoit	Elimination tables match	14:59
3	Jamie Noble (c) (z Nidią) pokonał Billy’ego Kidmana	Singles match o WWE Cruiserweight Championship	07:34
4	Jeff Hardy (c) pokonał Williama Regala	Singles match o WWE European Championship	04:16
5	John Cena pokonał Chrisa Jericho	Singles match	06:21
6	Rob Van Dam (c) pokonał Brocka Lesnara (z Paulem Heymanem) przez dyskwalifikację	Singles match o WWE Intercontinental Championship	09:38
7	Booker T pokonał Big Showa	No Disqualification match	06:12
8	The Un-Americans (Lance Storm i Christian) pokonali Hollywood Hulka Hogana i Edge’a (c)	Tag team match o WWE Tag Team Championship	10:00
9	The Rock pokonał Kurta Angle’a i The Undertakera (c)	Triple threat match o WWE Undisputed Championship[20]	19:35
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

Vengeance (2003)

Motyw muzyczny	„Price to Play” – Staind
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	SmackDown!
Sponsor	Tomb Raider: The Angel of Darkness
Data	27 lipca 2003
Widownia	9500
Hala	Pepsi Center
Miejsce	Denver, Kolorado
Gale pay-per-view – chronologicznie
Bad Blood (2003) Vengeance (2003) SummerSlam (2003)
Vengeance – chronologicznie
Vengeance (2002) Vengeance (2003) Vengeance (2004)

Vengeance (2003) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 27 lipca 2003 w Pepsi Center w Denver w stanie Kolorado. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu Vengeance.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru zmierzyli się WWE Champion Brock Lesnar, Kurt Angle i Big Show o mistrzostwo; Angle wygrał walkę i odebrał mistrzostwo Lesnarowi. Oprócz tego Eddie Guerrero pokonał Chrisa Benoit i zdobył przywrócony WWE United States Championship.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	Último Dragón pokonał Chrisa Kanyona	Singles match	04:04
2	Eddie Guerrero pokonał Chrisa Benoit	Singles match o zawieszony WWE United States Championship	22:14
3	Jamie Noble (z Nidią) pokonał Billy’ego Gunna (z Torrie Wilson)	Singles match	05:00
4	Bradshaw wygrał eliminując jako ostatniego Brother Love’a	The APA Invitational Bar Room Brawl	04:33
5	The World’s Greatest Tag Team (Shelton Benjamin i Charlie Haas) (c) pokonali Reya Mysterio i Billy’ego Kidmana	Tag team match o WWE Tag Team Championship	14:53
6	Sable pokonała Stephanie McMahon	No Countout match	06:25
7	The Undertaker pokonał Johna Cenę	Singles match	16:01
8	Mr. McMahon pokonał Zacha Gowena	Singles match	14:02
9	Kurt Angle pokonał Brocka Lesnara (c) i Big Showa	Triple threat match o WWE Championship	17:29
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

• Inni uczestnicy The APA Invitational Bar Room Brawlu: Shannon Moore, Doink the Clown, Faarooq, Nunzio, Matt Hardy, Danny Basham, Doug Basham, Easter Bunny, Sean O’Haire, John Hennigan, Orlando Jordan, Funaki, Conquistador Uno, Conquistadore Dos, The Brooklyn Brawler, Johnny Stamboli, Chuck Palumbo, Matt Cappotelli, Spanky i Chris Kanyon.

Wyniki turnieju o WWE United States Championship

Turniej o przywrócony WWE United States Championship odbywał się od 19 czerwca do 27 lipca 2003.

	Ćwierćfinały				Półfinały				Finał
	Chris Benoit	Sub
	Rhyno
					Chris Benoit	Sub
					Matt Hardy
	Matt Hardy	Pin
	Rikishi
									Chris Benoit	22:14
									Eddie Guerrero	Pin
	Billy Gunn	Pin
	John Cena
					Billy Gunn
					Eddie Guerrero	Pin
	Eddie Guerrero	Pin
	Último Dragón

Vengeance (2004)

Motyw muzyczny	„Vengeance” – Jim Johnston
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw
Sponsor	1-800-Call ATT for Collect Calls
Data	11 lipca 2004
Widownia	7000
Hala	Hartford Civic Center
Miejsce	Hartford, Connecticut
Gale pay-per-view – chronologicznie
The Great American Bash (2004) Vengeance (2004) SummerSlam (2004)
Vengeance – chronologicznie
Vengeance (2003) Vengeance (2004) Vengeance (2005)

Vengeance (2004) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 11 lipca 2004 w Hartford Civic Center w Hartford w stanie Connecticut. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu Vengeance.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Chris Benoit obronił World Heavyweight Championship pokonując Triple H’a. Ponadto Edge zdobył WWE Intercontinental Championship poprzez pokonanie Randy’ego Ortona, zaś Matt Hardy pokonał Kane’a w No Disqualification matchu.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	Tyson Tomko (z Trish Stratus) pokonał Val Venisa (z Nidią)	Singles match	02:52
2	Rhyno i Tajiri pokonali Garrisona Cade’a i Jonathana Coachmana	Tag team match	07:30
3	Batista pokonał Chrisa Jericho	Singles match	12:19
4	La Résistance (Rob Conway i Sylvain Grenier) (c) pokonali Eugene’a i Rica Flaira przez dyskwalifikację	Tag team match o World Tag Team Championship	12:30
5	Matt Hardy pokonał Kane’a	No Disqualification match	10:34
6	Edge pokonał Randy’ego Ortona (c)	Singles match o WWE Intercontinental Championship	26:36
7	Victoria pokonała Molly Holly	Singles match wyłaniający pretendentkę do WWE Women’s Championship	06:22
8	Chris Benoit (c) pokonał Triple H’a	Singles match o World Heavyweight Championship[21]	29:06
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

Vengeance (2005)

Motto gali	Hell in a Cell
Motyw muzyczny	„Happy?” – Mudvayne
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw
Sponsor	THQ
Data	26 czerwca 2005
Widownia	9850
Hala	Thomas & Mack Center
Miejsce	Las Vegas, Nevada
Gale pay-per-view – chronologicznie
ECW One Night Stand (2005) Vengeance (2005) The Great American Bash (2005)
Vengeance – chronologicznie
Vengeance (2004) Vengeance (2005) Vengeance (2006)

Vengeance (2005) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 26 czerwca 2005 w Thomas & Mack Center w Las Vegas w stanie Nevada. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu Vengeance.

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Walką wieczoru był Hell in a Cell match o World Heavyweight Championship, w którym mistrz Batista pokonał pretendenta Triple H’a. Oprócz tego John Cena wygrał trzyosobową walkę broniąc WWE Championship w starciu z Christianem i Chrisem Jericho, a Shawn Michaels pokonał Kurta Angle’a w singlowej walce.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1H	The Hurricane i Rosey (c) (z Super Stacy) pokonali The Heart Throbs (Antonio i Romeo)	Tag team match o World Tag Team Championship	–
2	Carlito (c) pokonał Sheltona Benjamina	Singles match o WWE Intercontinental Championship	12:50
3	Victoria pokonała Christy Hemme	Singles match	05:06
4	Kane pokonał Edge’a (z Litą)	Singles match	11:11
5	Shawn Michaels pokonał Kurta Angle’a	Singles match	26:13
6	John Cena (c) pokonał Christiana i Chrisa Jericho	Triple threat match o WWE Championship	15:08
7	Batista (c) pokonał Triple H’a	Hell in a Cell match o World Heavyweight Championship	26:55
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

Vengeance (2006)

Motyw muzyczny	„Victim” – Eighteen Visions
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw
Data	25 czerwca 2006
Widownia	6800
Hala	Charlotte Bobcats Arena
Miejsce	Charlotte, Karolina Północna
Gale pay-per-view – chronologicznie
ECW One Night Stand (2006) Vengeance (2006) The Great American Bash (2006)
Vengeance – chronologicznie
Vengeance (2005) Vengeance (2006) Vengeance: Night of Champions

Vengeance (2006) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 25 czerwca 2006 w Charlotte Bobcats Arena w Charlotte w stanie Karolina Północna. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu Vengeance.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1D	Val Venis pokonał Roba Conwaya	Singles match	–
2	Randy Orton pokonał Kurta Angle’a	Singles match	12:50
3	Umaga (z Armando Estradą) pokonał Eugene’a (z Jimem Dugganem, Doink the Clownem i Kamalą)	Singles match	01:26
4	Ric Flair pokonał Micka Foleya z wynikiem 2-0	Two-out-of-three falls match	07:32
5	Johnny Nitro (z Meliną) pokonał Sheltona Benjamina (c) i Carlito	Triple threat match o WWE Intercontinental Championship	12:01
6	Rob Van Dam (c) pokonał Edge’a (z Litą)	Singles match o WWE Championship	17:55
7	Imposter Kane pokonał Kane’a	Singles match	07:00
8	John Cena pokonał Sabu poprzez submission	Extreme Rules Lumberjack match	06:38
9	D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels) pokonali The Spirit Squad (Kenny’ego, Johnny’ego, Mitcha, Nicky’ego i Mikeya)	Handicap match	17:45
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

• Lista „lumberjacków”: Viscera, Trevor Murdoch, Lance Cade, Rob Conway, Snitsky, Matt Striker, Charlie Haas, Val Venis, Tommy Dreamer, Balls Mahoney, Stevie Richards, Little Guido Maritato, Roadkill, Danny Doring, Justin Credible, Al Snow i The Sandman

Vengeance: Night of Champions

Motyw muzyczny	„Gone” – Fuel
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw SmackDown! ECW
Sponsor	Raw Attitude Energy
Data	24 czerwca 2007
Widownia	15 000
Hala	Toyota Center
Miejsce	Houston, Teksas
Gale pay-per-view – chronologicznie
One Night Stand (2007) Vengeance: Night of Champions The Great American Bash (2007)
Vengeance – chronologicznie
Vengeance (2006) Vengeance: Night of Champions Vengeance (2011)
Night of Champions – chronologicznie
— Vengeance: Night of Champions Night of Champions (2008)

Vengeance: Night of Champions – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 24 czerwca 2007 w Toyota Center w Houston w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu Vengeance oraz pierwsza w chronologii cyklu Night of Champions. Tego samego dnia Chris Benoit, który miał zawalczyć podczas gali, zabił syna i żonę oraz popełnił samobójstwo.

Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Pojedynkiem wieczoru był Five-Pack Challenge o WWE Championship, gdzie John Cena obronił mistrzostwo pokonując Micka Foleya, Bobby’ego Lashleya, Randy’ego Ortona i King Bookera. Ponadto Edge pokonał Batistę i obronił World Heavyweight Championship, a Johnny Nitro zdołał pokonać CM Punka i zdobyć zawieszony ECW World Championship.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1D	Super Crazy pokonał Carlito	Singles match	–
2	Lance Cade i Trevor Murdoch (c) pokonali The Hardy Boyz (Matta i Jeffa Hardy’ego)	Tag team match o World Tag Team Championship[22]	08:55
3	Chavo Guerrero (c) pokonał Jimmy’ego Wang Yanga	Singles match o WWE Cruiserweight Championship[23]	10:16
4	Johnny Nitro pokonał CM Punka	Singles match o zawieszony ECW World Championship	08:00
5	Santino Marella (c) pokonał Umagę przez dyskwalifikację	Singles match o WWE Intercontinental Championship[24]	02:34
6	Montel Vontavious Porter (c) pokonał Rica Flaira	Singles match o WWE United States Championship[25]	08:43
7	Deuce ’n Domino (c) (z Cherry) pokonali Sgt. Slaughtera i Jimmy’ego Snukę	Tag team match o WWE Tag Team Championship[26]	06:34
8	Edge (c) pokonał Batistę poprzez wyliczenie poza-ringowe	Last Chance match o World Heavyweight Championship	16:50
9	Candice Michelle pokonała Melinę (c)	Singles match o WWE Women’s Championship[27]	04:07
10	John Cena (c) pokonał Micka Foleya, Bobby’ego Lashleya, Randy’ego Ortona i King Bookera (z Queen Sharmell)	Five-Pack Challenge o WWE Championship	18:08
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

Vengeance (2011)

Motto gali	Vengeance Is Mine
Motyw muzyczny	„Make Some Noise (Put 'Em Up)” – The Crystal Method i Yelawolf
Informacje
Promocja	WWE
Data	23 października 2011
Widownia	8000
Hala	AT&T Center
Miejsce	San Antonio, Teksas
Gale pay-per-view – chronologicznie
Hell in a Cell (2011) Vengeance (2011) Survivor Series (2011)
Vengeance – chronologicznie
Vengeance: Night of Champions Vengeance (2011) NXT TakeOver: Vengeance Day

Vengeance (2011) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 23 października 2011 w AT&T Center w San Antonio w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to ósma i ostatnia gala w chronologii cyklu Vengeance.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W pojedynku wieczoru Alberto Del Rio pokonał Johna Cenę w Last Man Standing matchu i obronił WWE Championship. Walka Marka Henry’ego z Big Showem o World Heavyweight Championship zakończyła się bez rezultatu, zaś Awesome Truth (The Miz i R-Truth) pokonali Triple H’a i CM Punka w tag team matchu.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1D	Wade Barrett pokonał Daniela Bryana	Singles match[28]	4:57
2	Air Boom (Evan Bourne i Kofi Kingston) (c) pokonali Jacka Swaggera i Dolpha Zigglera	Tag team match o WWE Tag Team Championship[29]	13:24
3	Dolph Ziggler (c) (z Jackem Swaggerem i Vickie Guerrero) pokonał Zacka Rydera	Singles match o WWE United States Championship[30]	6:04
4	Beth Phoenix (c) pokonała Eve Torres	Singles match o WWE Divas Championship[31] Kelly Kelly i Natalya były wyrzucone z okolic ringu.	7:18
5	Sheamus pokonał Christiana	Singles match[32]	10:37
6	Awesome Truth (The Miz i R-Truth) pokonali Triple H’a i CM Punka	Tag team match[33]	15:24
7	Randy Orton pokonał Cody’ego Rhodesa	Singles match[34]	12:11
8	Mark Henry (c) vs. Big Show zakończyło się bez rezultatu	Singles match o World Heavyweight Championship[35]	13:19
9	Alberto Del Rio (c) (z Ricardo Rodriguezem) pokonał Johna Cenę	Last Man Standing match o WWE Championship[36]	27:04
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

• Lista gal pay-per-view i WWE Network federacji WWE

• Oficjalna strona Vengeance