Był synem Marcina, pracownika administracyjnego Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Uczył się w gimnazjach w Tarnowie i we Lwowie, a następnie w szkole handlowej we Lwowie, wówczas też zaczął naukę rysunku w Szkole Przemysłowej w Krakowie. Przerwał ją jednak i za namową Stanisława Witkiewicza (ojca) w 1901 r. zaczął kształcenie w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem[1]. Następnie rozpoczął studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, rzeźby uczył go Konstanty Laszczka a grafiki i malarstwa Józef Pankiewicz. Dzięki otrzymanemu stypendium kontynuował naukę podczas rocznego pobytu w Paryżu. Po powrocie do Krakowa zaangażował się w organizację Warsztatów Krakowskich (razem z Wojciechem Jastrzębowskim), działał w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. Był znany w krakowskim środowisku artystycznym, należał do Towarzystwa Artystów Polskich„ Sztuka”, utrzymywał przyjacielskie relacje ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem i Stefanem Żeromskim. Żeromski zadedykował mu później, w 1923 r., pracę pt. „Snobizm i postęp”[2]. Konieczny był też autorem kilku utworów literackich, m.in. nie publikowanych dramatów Wieczny budowniczy i Straceńcy oraz kilku wierszy i szkiców opublikowanych w „Krytyce” (poezje przypomniano w międzywojniu w „Panteonie Polskim”[3]. W 1914 Konieczny wstąpił do 1 pułku piechoty Legionów Polskich walczył nad Nidą. Przegrupowany do 5 pułku piechoty był dowódcą plutonu 6 kompanii II baonu. Awansował na dowódcę 4 kompanii, zginął podczas walk o Polską Górę pod Kostiuchnówką. Ciała nie odnaleziono, prawdopodobnie spoczywa anonimowo w mogile zbiorowej.
Przed śmiercią stacjonując na Wołyniu wyrzeźbił statuetkę legionisty, którą otrzymał w prezencie imieninowym 19 marca 1916 marszałek Józef Piłsudski. Włodzimierza Koniecznego pośmiertnie awansowano do stopnia kapitana i odznaczono Krzyżem Niepodległości oraz orderem Virtuti Militari V klasy. Gdy w Radomiu planowano upamiętnić Legiony Polskie powołany w tym celu komitet miał problem z wyborem odpowiedniej rzeźby. Przebywający w Radomiu Józef Piłsudski zasugerował rzeźbę Włodzimierza Koniecznego, pomnik został zaprojektowany przez Kazimierza Pietkiewicza i sporządzony z brązu uzyskanego z przetopionych luf austriackich armat. Rzeźbę odsłonięto 10 sierpnia 1930 w obecności Józefa Piłsudskiego, polityków i uczestników IX Zjazdu Związku Legionistów, który w tym czasie odbywał się w Radomiu.
Przypisy
↑Marek Gałęzowski, Konieczny Włodzimierz [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 134-135.
Marek Gałęzowski, Konieczny Włodzimierz [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 134-145.
