PROFILPELAJAR.COM

Władysław Szubiński
Władysław Szumski
Marcin Matysiak
Dach, Żydówa, Asessor, Karol
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1911 ; Rumin
Data śmierci	1942
	Przebieg służby
Lata służby	1933–1942
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Wojsko Polskie we Francji; Polskie Siły Zbrojne; Armia Krajowa
Jednostki	22 Pułk Artylerii Lekkiej; 4 Pułk Artylerii Lekkiej; 1 Brygada Strzelców (PSZ); Referat Wschód Wydziału Wywiadu Ofensywnego Oddziału II sztabu KG AK
Stanowiska	dowódca plutonu, oficer ogniowy, zastępca dowódcy baterii, zastępca dowódcy baterii podchorążych
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Władysław Szubiński vel Władysław Szumski vel Marcin Matysiak, pseud.: „Dach”, „Żydówa”, „Asessor”, „Karol” (ur. 31 sierpnia 1911 w Ruminie, zm. w 1942) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, cichociemny.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły powszechnej w Koninie w 1926 roku wstąpił do Korpusu Kadetów Nr 2 w Chełmnie. W 1931 roku ukończył je i zdał maturę. Wstąpił do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. Od 8 sierpnia 1933 roku służył na stanowisku dowódcy II plutonu 5 baterii 22 pułku artylerii lekkiej. Był jednocześnie oficerem ogniowym i zastępcą dowódcy baterii.

We wrześniu 1939 roku służył jako dowódca 9 baterii swojego macierzystego pułku. Walczył na całym szlaku Armii „Kraków”. 25 września w Przemyślu dostał się do niewoli niemieckiej, z której uciekł w Krakowie 25 listopada. W nocy z 2 na 3 grudnia przekroczył granicę polsko-węgierską. Był internowany na Węgrzech. Po ucieczce, w lutym 1940 roku dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Ośrodka Wyszkolenia Oficerów Artylerii w La Roche-sur-Yon, a 4 kwietnia – do 4 pułku artylerii lekkiej. Od 9 kwietnia uczestniczył w kursie dowódców baterii i oficerów ogniowych w Camp de Coëtquidan. Od 19 maja był zastępcą dowódcy baterii podchorążych powyższego pułku.

W czerwcu 1940 roku ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielono go do batalionu przeciwpancernego 1 Brygady Strzelców. Od sierpnia służył w 2 baterii I dywizjonu artylerii lekkiej. Po stażu w oddziałach brytyjskich powrócił na stanowisko oficera zwiadowczego w tym dywizjonie.

Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w zakresie wywiadu (polska szkoła wywiadu pod kamuflażem Oficerskiego Kursu Doskonalenia Administracji Wojskowej) i dywersji został zaprzysiężony 7 kwietnia 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 2 na 3 października 1942 roku w ramach operacji „Lathe” dowodzonej przez por. naw. Mieczysława Kuźmickiego (zrzut na placówkę „Osa” położoną w pobliżu wsi Mokobody). Po aklimatyzacji w Warszawie dostał przydział do Referatu Wschód Wydziału Wywiadu Ofensywnego Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego sztabu Komendy Głównej AK.

Został aresztowany przez Gestapo 19 listopada 1942 roku w lokalu przy ul. Sękocińskiej 16 w Warszawie (prawdopodobnie wskutek lekkomyślnych rozmów o swoim przylocie do Polski). Został przewieziony na Pawiak. Jego dalsze losy są nieznane, prawdopodobnie został zamordowany na Pawiaku.

Awanse

podporucznik – ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1933 roku
porucznik – 19 marca 1937 roku
kapitan – 3 października 1942 roku.

Odznaczenia

Krzyż Walecznych – czterokrotnie.

Życie rodzinne

Był synem Stanisława i Magdaleny z domu Sobczak. Ożenił się z Zofią Bar (1913–1981). Nie mieli dzieci.

Upamiętnienie

W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Władysław Szubiński.

Bibliografia

Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 3. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2002, s. 101–102. ISBN 83-910535-4-7.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 420. ISBN 83-211-0537-8.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 105.