Urodził się 17 lutego 1823 w Zręcinie[1][2]. Był synem Augusta (1791-1832) i Marii z domu Ponińskiej[3][2]. Został adiutantemkróla włoskiego Wiktora Emanuela[3]. W czasie rewolucji węgierskiej 1848 dowodził 1 Pułkiem UłanówLegionu Polskiego na Węgrzech między innymi w bitwie pod Temeszwarem. Wówczas walcząc w stopniu rotmistrza wsławił się m.in. atakiem szwadronu (120 koni) pod Solnokiem na dwie dywizje austriackie[3]. Za swoją służbę został odznaczony węgierskim powstańczym Orderem Zasługi Wojskowej II i III klasy[4]. Później przebywał na wygnaniu w Turcji[3]. W 1859 przybył z ks. Hieronimem Napoleonem do Toskanii, gdzie powierzono mu zorganizowanie dwóch pułków konnicy[3]. Przez kilka lat przebywał w Mediolanie w stopniu pułkownika[3]. W latach 1860–1881 służył w armii Królestwa Sardynii. W 1862 mianowany generałem lejtnantem (odpowiednik generała dywizji). Od 1863 zamieszkiwał w Ferazzo[3]. Podczas kampanii włosko-austriackiej dowodził obroną granicy na rzece[3]. W 1878 był komendantem rewii w Vigonza[3]. W 1881 opuścił szeregi armii włoskiej i powrócił w strony rodzime[3]. Osiadł wówczas w guberni wołyńskiej i zajął się gospodarowaniem na roli[3].
Po 1863 w Paryżu poślubił Olgę Świętopełk-Czetwertyńską (1838-1908), córkę Eustachego i Julii z Jaroszyńskich i wdowę po swoim stryju ks. Auguście Czetwertyńskim[3][5]. Mieli synów Stefana (ur. 1865) i Mieczysława (ur. 1869)[2]. Był autorem pamiętników[3].
↑Datę śmierci 10 sierpnia 1901 podał „Kurier Warszawski” wskazując jednocześnie równoległą datę 28 lipca 1901 według kalendarza starego porządku. Władysław hrabia Poniński. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. 227, s. 8, 18 sierpnia 1901. Datę 28 lipca 1901 podał także Internetowy Lokalizator Grobów w Krakowie. Dzień 11 lipca 1901 podał dziennik „Czas” oraz strona genealogiczna. Władysław hrabia Poniński. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. 227, s. 8, 18 sierpnia 1901.Władysław August Poniński. genealogia.grocholski.pl/. [dostęp 2017-10-18].
a.jpg)