Włókna polimerowe do zbrojenia betonu

Włókna polipropylenowe długie, sztywne
Włókna polipropylenowe krótkie w postaci nitek

Włókna polimerowe do zbrojenia betonu (syntetyczne) – jeden z rodzajów włókien stosowany do modyfikowania betonu. W wyniku ich dodania powstaje kompozyt zwany fibrobetonem. Występują w postaci prostych lub odkształconych fragmentów wytłaczanego i ciętego materiału polimerowego[1]. Najczęściej są to cienkie nitki i sztywne pręciki, czasem o postrzępionej powierzchni[2].

Średnica włókien mieści się w przedziale 12–34 μm, długość 6–54 mm. Zawartość włókien polimerowych w kompozycie betonowym mieści się w granicach 0,5–2% jego całej objętości. Dodatek włókien polimerowych wpływa na podniesienie wytrzymałości betonu[2].

Główne korzyści stosowania włókien polimerowych[3]:

  • zapobieganie powstawaniu rys skurczowych,
  • podniesienie odporności na pękanie przy zginaniu,
  • odporność na obciążenia zmęczeniowe,
  • zwiększenie odporności na korozję i skoki temperatury,
  • wzrost odporności na ścieranie betonu.

Najczęściej stosowane polimery do wykonania włókien[1]:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Glinicki M. A., Beton ze zbrojeniem strukturalnym, XXV Ogólnopolskie warsztaty pracy projektanta konstrukcji, Szczyrk 10-13 marca 2010
  2. ↑ a b Karwowska J., Łapko A., Przydatność stosowania nowoczesnych kompozytów fibrobetonowych w konstrukcjach budowlanych, Budownictwo i Inżynieria Środowiska, Politechnika Białostocka, 2 (2011) Białystok
  3. ↑ Jasiczak J., Mikołajczak P., Technologia betonu modyfikowanego domieszkami i dodatkami, Alma Mater, Politechnika Poznańska 2003