Virginie Demont-Breton wcześnie rozpoczęła karierę artystyczną. Od 1879 wystawiała w Paryżu. W 1883 otrzymała Złoty Medal na Międzynarodowej Wystawie Kolonialnej i Eksportowej (hol. Internationale Koloniale en Uitvoerhandel Tentoonstelling) w Amsterdamie.
W 1890 osiedliła się z mężem w Wissant, małej wiosce na wybrzeżu Côte d'Opale, pomiędzy przylądkami Blanc-Nez i Gris-Nez, gdzie w następnym roku oboje zbudowali Typhonium, willę w stylu neoegipskim, według projektu belgijskiego architekta Edmonda De Vigne. 29 listopada 1985 willa została wpisana na listę zabytków historycznych Francji[1].
W latach 1895–1901 Virginie Demont-Breton była przewodniczącą Związku Malarek i Rzeźbiarek (Union des femmes peintres et sculpteurs), do którego wstąpiła w 1883.
Rzeźbiarz i marmurarz Augustin Lesieux wyrzeźbił popiersie Virginie Demont-Breton, które znajduje się w Musée de la Chartreuse de Douai w Douai[2].
W 1894 Virginie Demont-Breton została udekorowana Orderem Legii Honorowej[3].
Dzieła
W początkowym okresie twórczości Virginie Demont-Breton malowała głównie portrety i sceny historyczne lub mitologiczne, potraktowane w sposób akademicki i realistyczny. Po odkryciu Wissant na jej płótnach, niekiedy monumentalnych, pojawiły się akcenty społeczne – sceny z życia rybaków.