Marinović zaczął grać w piłkę nożną w wieku dziewięciu lat w młodzieżowych drużynach klubu Kozara Gradiška. W 1988 został włączony do drużyny seniorów, która rywalizowała w niższych ligach jugosłowiańskich. Jego dobre występy zwróciły uwagę największego klubu w regionie - Boraca Banja Luka, z którym wygrał ostatnią edycję pucharu Mitropa[1].
W 1995 przeszedł wraz ze swoim kolegą z drużyny Darko Ljubojeviciem do zwycięzców Pucharu Mistrzów oraz Klubowych Mistrzostw Świata z 1991 roku, Crvenej zvezdy. Marinović wkrótce zaczął grać w pierwszym składzie, a jego solidne występy i silny charakter sprawiły, że w kolejnych latach został kapitanem drużyny, z którą trzykrotnie zdobył puchar kraju a także zdobył tytuł ligowy[4]. Po czterech sezonach, latem 1999 Marinović podpisał kontrakt z belgijskim klubem Beerschot, gdzie jego rozwój został zahamowany przez straszną kontuzję.
Po czterech sezonach w Belgii Marinović postanowił wrócić do Bośni i Hercegowiny, gdzie podpisał kontrakt z FK Laktaši. Tam obrońca odzyskał formę fizyczną, dostał opaskę kapitańską i rozegrał 108 meczów ligowych w ciągu czterech sezonów. W 2008 Marinović postanowił wrócić do swojego macierzystego klubu Kozara Gradiška, gdzie zakończył karierę piłkarską[5].
Po przejściu na emeryturę Marinović ukończył studia w Akademii Menedżerskiej w Belgradzie i został trenerem swojego rodzimego klubu Kozara, z którym awansował do bośniackiej 1. ligi po wygraniu mistrzostwa Republiki Serbskiej w sezonie 2010/11.
Po zwolnieniu z Kozary przez krótki okres był trenerem serbskiego klubu Kolubara w 2012. Rok później został asystentem trenera w Boracu. Następnie został samodzielnym trenerem Boraca. Po dość dobrym sezonie Marinović został mianowany nowym trenerem Zrinjskiego[8]. W swoim drugim sezonie w Zrinjskim zdobył tytuł mistrzowski jedną rundę przed końcem sezonu i został następnie nagrodzony nagrodą trenera sezonu bośniackiej Premijer Ligi[9][10].
W grudniu 2016 podczas przerwy zimowej, Marinović opuścił Zrinjski[11]. W tym czasie Zrinjski był na pierwszym miejscu w tabeli ligowej.
26 grudnia 2018 podpisał nowy kontrakt, który miał obowiązywać do października 2022 roku[14]. 26 grudnia 2019 roku Marinović opuścił drużynę narodową. 27 grudnia, rozwiązał kontrakt z Bośniacko-Hercegowińską Federacją Piłkarską[15].
26 grudnia 2019 Marinović powrócił do zarządzania klubem po trzech latach prowadzenia reprezentacji i został nowym trenerem FK Sarajewo[16]. Oficjalnie został ogłoszony nowym trenerem klubu cztery dni później, 30 grudnia, podpisując dwuipółletni kontrakt[17]. W swoim pierwszym meczu jako trener Sarajewa, drużyna Marinovicia pokonała klub Tuzla City 6–2 w meczu ligowym 22 lutego 2020[18].
1 czerwca 2020 r. sezon 2019/20 bośniackiej ligi zakończył się nagle z powodu pandemii COVID-19 w Bośni i Hercegowinie, a Sarajewo, prowadzone przez Marinovicia, zostało mistrzem ligi po raz drugi z rzędu[19]. Był to również historyczny moment dla ligi, ponieważ Marinović został pierwszym menedżerem, który wygrał bośniacką Premijer ligę od czasu jej powstania w 2000 r. z dwoma różnymi klubami[20].
Marinović ustanowił nowy rekord bośniackiej ligi 30 października 2020 r. po meczu ligowym z Mladost Doboj Kakanj, w którym Sarajewo zakończyło mecz bez porażki i kontynuowało serię 12 meczów bez porażki w lidze od początku sezonu, bijąc wynik rywala derbowego FK Željezničar, który dotychczas był rekordzistą z serią 11 meczów bez porażki w lidze od początku sezonu bośniackiej ligi 2019/20[21].
W pierwszych dla Marinovicia derbach Sarajewa, jego drużyna zremisowała z Željezničarem na własnym boisku w meczu ligowym 4 listopada 2020 r., kontynuując jednak serię 13 meczów bez porażki w lidze[22]. Ustanowił on także nowy rekord, nie przegrywając żadnego meczu krajowego w 2020, wygrywając 19 i remisując tylko 6 z 25 meczów w tamtym roku[23].
Marinovic poniósł pierwszą porażkę w meczu krajowym jako menedżer Sarajewa w meczu ligowym przeciwko Zrinjskiemu, rozegranym 6 marca 2021[24]. Jego pierwsze zwycięstwo w derbach Sarajewa miało miejsce 1 maja 2021[25].
12 maja 2021, dzień po rozczarowującym remisie Sarajewa ze Slobodą Tuzla, Marinović i klub zgodzili się rozwiązać jego kontrakt za obopólną zgodą z powodu słabych wyników w ostatnich kilku meczach i po stracie pierwszego miejsca w sezonie 2020–21 na rzecz Boraca Banja Luka, późniejszego mistrza[26].
28 sierpnia 2022 Borac Banja Luka po raz drugi mianował Marinovicia trenerem, zastępując Nenada Lalatovicia, który zrezygnował z tego stanowiska dwa dni wcześniej[27]. Jego pierwszy mecz ligowy po powrocie na stanowisko trenera Boraca zakończył się wygraną 1–0 u siebie ze Zrinjskim 31 sierpnia[28]. 4 września 2022 r. Marinović poniósł pierwszą porażkę jako menadżer Boraca w przegranym 2–0 meczu z Širokim Brijegiem[29]. 18 lutego 2023 roku Borac został wyeliminowany przez Rudar Prijedor w drugiej rundzie Pucharu Bośni po serii rzutów karnych, a Marinović wziął na siebie winę za odpadnięcie z rozgrywek[30]. Borac zakończył sezon na drugim miejscu w tabeli[31].
Marinović poprowadził Borac do tytułu mistrzowskiego rok później, stając się jedynym trenerem, który zdobył tytuł mistrza Bośni i Hercegowiny z trzema różnymi klubami[32]. Jednakże, Borac poniósł porażkę 2–0 w dwumeczu ze Zrinjskim w finale Pucharu Bośni i Hercegowiny, tracąc szansę na zdobycie pierwszego krajowego dubletu[33].
11 czerwca 2024 r. klub ogłosił, że kontrakt z Marinoviciem został rozwiązany za porozumieniem stron[34].
.png)
