Data i miejsce urodzenia
|
14 lutego 1972 Tuusula
|
Klub
|
Tuusulan Voima-Veikot
|
Wzrost
|
179 cm
|
Debiut w PŚ
|
16.01 1993, Val Ridanna (75. miejsce - sprint)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
23.01 1993, Anterselva (16. miejsce - sprint)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
18.02 1998, Nagano (2. miejsce - sprint)
|
Dorobek medalowy
|
|
Ville Räikkönen (ur. 14 lutego 1972 w Tuusuli) – fiński biathlonista, brązowy medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw Europy.
Kariera
Pierwszy sukces osiągnął w 1994 roku, zdobywając brązowy medal w sprincie podczas mistrzostw świata juniorów w Canmore. Wkrótce zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 16 stycznia 1993 roku w Val Ridanna 75. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty wywalczył 23 stycznia 1993 roku w Anterselvie, zajmując 16. miejsce w tej samej konkurencji. Na podium zawodów tego cyklu jedyny raz stanął 18 lutego 1998 roku w Nagano, kończąc rywalizację w sprincie na drugiej pozycji. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 1994/1995 i 1997/1998, kiedy zajmował 22. miejsce w klasyfikacji generalnej.
Największy sukces w karierze osiągnął podczas igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku, gdzie zajął trzecie miejsce w sprincie. W zawodach tych wyprzedzili go tylko dwaj Norwegowie: Ole Einar Bjørndalen i Frode Andresen. Na tej samej imprezie zajął też 27. miejsce w biegu indywidualnym i ósme w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Salt Lake City zajął 67. miejsce w biegu indywidualnym i dwunaste w sztafecie. Był też między innymi czwarty w biegu drużynowym oraz piąty w biegu pościgowym podczas mistrzostw świata w Hochfilzen/Pokljuce w 1998 roku, a także piąty w sztafecie na mistrzostwach świata w Pokljuce w 2001 roku. Ponadto na mistrzostwach Europy w Kontiolahti w 1994 roku wywalczył brązowy medal w biegu indywidualnym.
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
1.
|
18 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
0+1
|
27:16,2
|
+1:05,5
|
Ole Einar Bjørndalen
|
Bibliografia