Grzyby mikroskopijne. Ich konidiofory wyrastają bezpośrednio z podłoża. Są bezbarwne, wydłużone i rozgałęzione, zazwyczaj tworzą jeden lub kilka okółków. Znajdujące się na ich szczycie komórki konidiotwórcze najczęściej szydłowate i zwężające się ku szczytowi, czasami flaszkowate i tworzą okółki na rozgałęzionych konidioforach. Zarodniki konidialne bezbarwne, zazwyczaj jednokomórkowe, ale czasami dwukomórkowe, o kształcie od elipsoidalnego do niemal cylindrycznego i gładkiej powierzchni. Na komórce konidiotwórczej występują pojedynczo, lub zlepione w główki. Tworzą bardzo drobne sklerocja zwane mikrosklerocjami, chlamydospory oraz grzybnię przetrwalnikową. Te struktury przetrwalnikowe odgrywają najważniejszą rolę przy mikroskopowym oznaczaniu gatunków[5]. W glebie mogą przetrwać przez wiele lat[2].
↑ abcZofia Fiedorow, Barbara Gołębniak, Zbigniew Weber, Choroby roślin rolniczych, Poznań: Wyd. AR Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2008, ISBN 978-83-7160-468-3.
↑Marek Grabowski, Choroby drzew owocowych, Kraków: Wyd. Plantpress, 1999, ISBN 83-85982-28-0.
↑Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7. Brak numerów stron w książce
.jpg)
