Vanni Marcoux, Vanni-Marcoux, właśc. Jean-Émile Diogène Marcoux[1][2] (ur. 12 czerwca 1877 w Turynie, zm. 22 października 1962 w Paryżu[1][2]) – francuski śpiewak operowy, bas-baryton.
Życiorys
Studiował prawo na uniwersytecie w Turynie, jednocześnie pobierając lekcje śpiewu[1][2]. Zadebiutował na scenie w wieku 17 lat w Turynie, wykonując rolę Sparafucilego w Rigoletcie[1][2]. W 1899 roku wystąpił w Bayonne w roli ojca Laurentego w operze Charles’a Gounoda Romeo i Julia[2]. W kolejnych latach śpiewał w Nicei, Turynie i Hadze[1]. W 1905 roku wystąpił w Covent Garden Theatre w Londynie, a w 1908 roku w Théâtre de la Monnaie w Brukseli[1]. W 1908 roku rolą Mefistofelesa w Fauście Gounoda debiutował w Operze Paryskiej[1][2]. W 1910 roku wystąpił w specjalnie dla niego napisanej roli tytułowej w prapremierowym przedstawieniu opery Jules’a Masseneta Don Quichotte[2]. Gościnnie występował w Mediolanie (1910), Bostonie (1911–1912) i Chicago (1913–1914)[2]. Od 1918 do 1936 roku związany był z paryską Opéra-Comique[2]. W latach 1938–1943 wykładał w Konserwatorium Paryskim[1][2]. Od 1948 do 1951 roku pełnił funkcję dyrektora Grand Théâtre w Bordeaux[1][2].
W swoim repertuarze posiadał ponad 240 ról basowych i barytonowych, m.in. Don Giovanniego w Don Giovannim, Don Basilia w Cyruliku sewilskim, Fafnera i Hundinga w Pierścieniu Nibelunga, Jagona w Otellu, Scarpii w Tosce, Barona Ochsa w Kawalerze srebrnej róży, Borysa Godunowa w Borysie Godunowie, Golauda w Peleasie i Melisandzie[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 81. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2278. ISBN 0-02-865529-X.
