Valter Giuliani

Odkryte planetoidy: 22
(6882) Sormano[i] 5 lutego 1995
(7199) Brianza[ii] 28 marca 1994
(8111) Hoepli[iii] 2 kwietnia 1995
(10605) Guidoni[iv] 3 listopada 1996
(10606) Crocco[iv] 3 listopada 1996
(12405) Nespoli[iv] 15 września 1995
(13689) Succi 9 września 1997
(14104) Delpino 2 października 1997
(16682) Donati[ii] 18 marca 1994
(16749) Vospini[i] 16 sierpnia 1996
(21289) Giacomel[iv] 3 listopada 1996
(27900) Cecconi[v] 7 września 1996
(27958) Giussano 9 września 1997
(35270) Molinari[v] 7 września 1996
(37706) Trinchieri[v] 8 września 1996
(37734) Bonacina[iii] 30 października 1996
(39654) 1995 UP[iii] 19 października 1995
(46691) Ghezzi[i] 30 stycznia 1997
(79271) Bellagio[vi] 29 września 1995
(100641) 1997 VO4[iv] 3 listopada 1997
(190310) De Martin 2 października 1997
(282034) 1995 UO[iii] 19 października 1995
  1. ↑ a b c Wspólnie z Piero Sicolim.
  2. ↑ a b Wspólnie z Marco Cavagną.
  3. ↑ a b c d Wspólnie z Augusto Testą.
  4. ↑ a b c d e Wspólnie z Francesco Mancą.
  5. ↑ a b c Wspólnie z Paolo Chiavenną.
  6. ↑ Wspólnie z Graziano Ventre.

Valter Giuliani (ur. 12 grudnia 1960 w Cantù[1]) – włoski fizyk, astronom amator.

W 1989 roku ukończył fizykę na Uniwersytecie Mediolańskim[1]. Od 1992 roku jest wykładowcą fizyki w Istituto Superiore Statale „A. Greppi” w Monticello Brianza[1]. Amatorsko zajmuje się astronomią. W latach 1994–1997 odkrył 22 planetoidy (4 samodzielnie oraz 18 wspólnie z innymi astronomami amatorami)[2]. Obserwacje prowadzi w Osservatorio di Sormano.

Przypisy

  1. ↑ a b c Curriculum vitae di Valter Giuliani. [dostęp 2022-08-22]. (wł.).
  2. ↑ Minor Planet Discoverers. [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2022-07-29. [dostęp 2022-08-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne