Jej pseudonim artystyczny Kaprisky wymyśliła matka aktorki. Mając 19 lat zadebiutowała na dużym ekranie w filmie Życie kurtyzany (Brantôme 81: Vie de dames galantes, 1981) oraz dwóch komediach – Dzień wybijaniem głupot się zaczyna (Le jour se lève et les conneries commencent (1981) i Mężczyźni wolą grube dziewczyny (Les Hommes préfèrent les grosses, 1981). Po udziale w dramacieAfrodyta (Aphrodite 1982) zagrała rolę francuskiej studentki Moniki w utrzymanym w poetyce jaskrawych wideoklipów amerykańskimremake’u filmuJean-Luca Godarda – Do utraty tchu (Breathless, 1983) u boku Richarda Gere’a.
Wzbudziła znaczne zainteresowanie kreacją Ethel w dramacie Andrzeja ŻuławskiegoKobieta publiczna (La Femme publique, 1984), za którą zdobyła nominację do Césara. Rola Catherine, która po rozstaniu z kochankiem wyjeżdża z Montrealu, w romansieNamiętności pożądania (Mouvements du désir 1994) z muzyką Zbigniewa Preisnera przyniosła jej nominację do kanadyjskiej nagrody Genie.
Wybrana filmografia
Kaprisky (2014)
2005: Dom niespokojnej starości (Mon petit doigt m'a dit) jako Françoise Blayes
2003: Miejsce wśród żywych (Une Place Parmi Les Vivants) jako Maryse
2001: Glam jako Skarb
1998: Klejnoty z Damaszku (Il tesoro di Damasco) jako Marie
1995: Powiedz mi tak (Dis-moi oui...) jako Nathalie
