Väinö Eerikki Raitio[1][2] (ur. 15 kwietnia 1891 w Sortawale, zm. 10 września 1945 w Helsinkach[1][2]) – fiński kompozytor.
Życiorys
W latach 1911–1916 studiował w Helsinkach[1] u Erkkiego Melartina i Erika Furuhjelma[2]. Studia kontynuował w Moskwie (1916–1917), Berlinie (1921) oraz Paryżu (1925–1926)[1][2]. Od 1926 do 1932 roku wykładał w instytucie muzycznym w Wyborgu[1][2].
Twórczość
Należał do pionierów modernizmu w muzyce fińskiej[2]. Duży wpływ na jego ścieżkę artystyczną wywarła poznana w czasie studiów w Moskwie twórczość Aleksandra Skriabina[1][2]. Czerpał z impresjonistycznego języka dźwiękowego, wychodząc poza tradycyjną tonalność[1]. W swoich operach na szeroką skalę wykorzystywał recytatywy, a tekst ściśle współgra w nich z muzyką[1].
Wybrane kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]
Utwory orkiestrowe
- Koncert fortepianowy (1915)
- Poème na wiolonczelę i orkiestrę (1915)
- Symfonia g-moll (1918–1919)
- poemat symfoniczny Joutsenet (1919)
- poemat symfoniczny Fantasia estatica (1921)
- trylogia symfoniczna Antigone (1921–1922)
- Kuutamo Jupiterissa (1922)
- scherzo Felis domestica (1925)
- Koncert na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę (1935)
- Nokturn na skrzypce i orkiestrę (1938)
- Fantazja na wiolonczelę, harfę i orkiestrę (1942)
- Le Ballet grotesque (1943)
Utwory kameralne
- Kwartet smyczkowy (1917)
- Kwintet fortepianowy (1921)
Opery
- Jephtan tytär (1929, wyst. Helsinki 1931)
- Prinsessa Cecilia (1933, wyst. Helsinki 1936)
- Väinämöinen kosinta (1935)
- Lyydian kuningas (1937, wyst. Helsinki 1955)
- Kaksi kuningatarta (1937–1940, wyst. Helsinki 1945)
Balet
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 292. ISBN 978-83-224-0837-7.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2910. ISBN 0-02-865530-3.
Linki zewnętrzne