Wychowanek klubu Kölner EC w rodzinnym mieście[3]. W jego barwach występował do 1986. W międzyczasie w drafcie NHL (1996) został wybrany przez Buffalo Sabres i jeszcze w 1986 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pozostał do 2003. W tym okresie początkowo grał w lidze AHL, a następnie przez wiele lat w rozgrywkach NHL, gdzie występował w barwach sześciu drużyn. Łącznie rozegrał w NHL 16 niepełnych sezonów, w których wystąpił w 810 spotkaniach, uzyskując w nich 310 punktów – za 75 goli i 235 asyst (był to wyczyn rekordowy wśród graczy niemieckich aż do 2010, gdy większą liczbę występów osiągnął Marco Sturm). W barwach Colorado Avalanche w sezonie 1995/1996 Krupp wygrał ligę, zdobywając Puchar Stanleya jako pierwszy Niemiec w historii (przez następnych 15 lat jedyny) – 10 czerwca 1996 w dogrywce czwartego spotkania finałów NHL strzelił zwycięskiego gola (1:0), który przesądził o mistrzostwie ligi[4]. W 2002 powtórzył ten sukces z drużyną Detroit, pomimo że rozegrał jedynie 10 meczów w ówczesnym sezonie, w tym dwa w fazie play-off. Od 1998, z uwagi na problemy zdrowotne, występował nieregularnie[5]. Po przeprowadzce do Atlanty w sezonie 2002/2003, ostatni mecz w NHL rozegrał 27 lutego 2003, a oficjalnie karierę zakończył 27 kwietnia 2003[6].
Kontrola dopingowa przeprowadzona po meczu z Czechosłowacją podczas turnieju MŚ 1990 wykazała, że Krupp stosował niedozwolony środek efedrynę, który miał przyjąć wraz z lekiem na kaszel[7]. Został wówczas ukarany dyskwalifikacją na okres 18 miesięcy w wymiarze międzynarodowym[8][9][10].
Kariera trenerska
Atlanta Duluth Ice Hawks (2002-2003)
Reprezentacja Niemiec do lat 15 i do lat 18 (2003-2005)
Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem hokejowym. Już w sezonie 2002/2003 był asystentem w swoim ostatnim klubie z Atlanty i prowadził tam zespół juniorski. Następnie powrócił do ojczyzny i trenował kadry juniorskie Niemiec do lat 15 i do lat 18[11]. Od 2005[12][13] do maja 2011 prowadził seniorską reprezentację Niemiec: na turniejach mistrzostw świata 2006 (Dywizja I), 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 (Elita) oraz na zimowych igrzyskach olimpijskich2006 i 2010. Ponadto w tym czasie funkcjonował jako asystent trenera w ramach reprezentacji Niemiec do lat 20 na turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 2010 (Dywizja I) i 2011 (Elita). Na turnieju seniorskich mistrzostw 2010 rozgrywanych u siebie w kraju Niemcy pod jego wodzą osiągnęły największy sukces od 1953, docierając do półfinału turnieju – w tej fazie 20 maja 2010 uległy Rosji 1:2, tracąc drugiego gola w 59. minucie spotkania (następnie w meczu o brązowy medal Niemcy przegrały ze Szwecją 1:3). Rok później, na turnieju 2011 w meczu otwarcia 20 kwietnia Niemcy po raz pierwszy w historii pokonały Rosję (2:0), a ponadto wygrały wszystkie mecze grupowe; później odpadły w ćwierćfinale ze Szwecją 2:5. Jeszcze pod koniec 2010 Uwe Krupp zapowiedział rezygnację z prowadzenia kadry Niemiec w kolejnym roku[14]. Po zakończeniu mistrzostw 2011 jego następcą na stanowisku selekcjonera został Szwajcar Jakob Kölliker[15]. 1 czerwca 2011 Krupp został trenerem i menadżerem swojego macierzystego klubu z Kolonii w lidze DEL. Został zwolniony w połowie października 2014[16]. W grudniu 2014 został trenerem Eisbären Berlin[17].
Sukcesy
Reprezentacyjne zawodnicze
Srebrny medal mistrzostw Europy juniorów do lat 18: 1995