Ulica Zielona w Łodzi – łódzka ulica mająca niespełna 2 kilometry długości, biegnie od ul. Piotrkowskiej do ul. Legionów.
Historia
W 1821 roku Rajmund Rembieliński – Prezes Komisji Województwa Mazowieckiego – rozpoczął działania zmierzające do regulacji (utworzenia) osady fabrycznej. Nowa osada, nazwana Nowym Miastem, powstała w latach 1821–1823 i znajdowała się na południe od „starej” wiejskiej Łodzi, czyli gruntów Starego Miasta[1]. W 1823 roku podjęto decyzję o powiększeniu obszaru przeznaczonego pod zakłady rękodzielnicze[2]. W związku z tym w latach 1824–1828 na południe od Nowego Miasta (na terenach miejskich oraz rządowych) utworzono kolejną osadę przemysłową, przeznaczoną pod osiedlenie przede wszystkim tkaczy lnu i bawełny, którą nazwano Łódka. Wraz z parcelacją gruntów i regulacją ulicy Piotrkowskiej wyznaczono siedem jej przecznic. Jedną z wówczas wyznaczonych została ulica Zielona, choć jej pierwsza nazwa to ulica Dzielna (nazwy przecznic były jednakowe po wschodniej i zachodniej stronie ulicy Piotrkowskiej)[3].
Po 1864 roku ulica nazwana została Zieloną. W 1934 roku nazwę zmieniono na Legionów. W czasie II wojny światowej zmieniono nazwę ulicy na Schlageterstrasse[4][5], a po wojnie powrócono do nazwy ulica Zielona.
Ulica zaznaczona jest na planie Oskara Flatta.
Budowa
Na całej długości ulicy znajdują się tory tramwajowe. Ulica na odcinku od ul. 28 Pułku Strzelców Kaniowskich do ul. Legionów posiada dwie jezdnie.
Ważniejsze obiekty
Przypisy
Bibliografia
