Ulica Sienkiewicza w Łodzi – jedna z ważniejszych ulic dawnej dzielnicy Śródmieście w Łodzi.
Historia ulicy
Regulację ulicy przeprowadzono w latach 1824–1828 podczas tworzenia osady przemysłowej, przeznaczonej pod osiedlenie tkaczy lnu i bawełny, którą nazwano Łódka[1].
Od 1827 roku, była to ul. Dzika, w latach 1888–1917 nazywała się Mikołajewska i Nikołajewska; w latach 1917–1940 otrzymała nazwę Henryka Sienkiewicza. Podczas okupacji Niemcy przemianowali ulicę na Schiller-Straße i na König-Heinrich-Straße. W 1945 roku powrócono do nazwy ul. Sienkiewicza[2]. W 1988 roku ul. Sienkiewicza wchłonęła dawną ul. Boczną.
Prawdopodobnie jeszcze przed końcem XIX wieku ulica była wybrukowana drewnianą kostką, która w nocy skutecznie wytłumiała odgłosy przejeżdżających platform konnych, powozów i dorożek. Dopiero na przełomie lat 1916–1917 wybrukowano kostką kamienną odcinek od ul. Pustej (dziś Wigury) na południe i od ul. Nawrot do Dzielnej (dziś Narutowicza).
W 1937 roku budynki przy Sienkiewicza podłączono do kanalizacji miejskiej.
Ważniejsze obiekty
kamienica Dawida Tempela (nr 4), obok ul. Narutowicza, wpisana do rejestru zabytków[3]