Typ Niesky

Niesky nr 192 na ulicy Matejki pod koniec lat 40. XX wieku
Dane ogólne
Producent	Christoph & Unmack, Siemens
Miejsce produkcji	Niska
Lata produkcji	1930, 1939, 1942
Dane techniczne
Liczba członów	1
Długość	10 500 mm
Szerokość	2200 mm
Rozstaw wózków	1435 mm
Moc silników	2 × 46 kW
Napięcie zasilania	550 V
Wnętrze
Liczba miejsc siedzących	24
Liczba miejsc ogółem	64
Multimedia w Wikimedia Commons

Niesky – typ dwukierunkowych wagonów tramwajowych, wytwarzanych w 1930 r., 1939 r. oraz w 1942 r. w niskich zakładach Christoph & Unmack dla systemu tramwajowego w Szczecinie. Ogółem wyprodukowano 21 wagonów silnikowych w dwóch seriach produkcyjnych oraz 10 doczepnych^[1].

Niesky to dwukierunkowy, silnikowy, dwustronny, wysokopodłogowy wagon tramwajowy z nadwoziem o metalowej konstrukcji. Nadwozie zamontowane jest na jednym dwuosiowym wózku. Po obu stronach wagonu umieszczono dwuskrzydłowe drzwi przesuwne, prowadzące do środkowej części wagonu z obniżoną podłogą. Z lewej i z prawej strony nadwozia umieszczono po sześć większych okien i sześć mniejszych ponad nimi, natomiast nad drzwiami zlokalizowano klapy wentylacyjne. W tramwajach z drugiej serii produkcyjnej zmieniono kształt kaset na numer linii, a podłogę wykończono wykładziną z gumy^[1].

Prąd pobierany był z sieci za pośrednictwem nożycowego odbieraka prądu. Obwody elektryczne oraz silnik dostosowane były do napięcia stałego równego 550 V. Na obydwu czołach tramwaju umieszczono po jednym okrągłym reflektorze oraz gniazda sterowania wielokrotnego.

Państwo	Miasto	Typ	Lata dostaw	Liczba	Numery taborowe
Niemcy	Stettin	Niesky-silnikowy	1939, 1942	21	180–200	[1]
		Niesky-doczepny	1930	10	507–516	[1]
Łączna liczba:				32

W 1930 r. Szczecin zakupił 10 wagonów doczepnych typu Niesky (numery taborowe 507–516), natomiast pierwszych 6 tramwajów silnikowych dostarczono w 1939 r. Nowe wagony otrzymały numery taborowe z zakresu 180–185 i zostały przypisane do kursowania na linii tramwajowej nr  1. Kolejnych 15 wagonów zakupiono w 1942 r., a zatem już po wybuchu II wojny światowej^[2]. Tramwajom z drugiej serii produkcyjnej nadano numery 186–200. Po ich przyjęciu na stan zostały one przydzielone do obsługi linii nr 3. Po zakończeniu działań wojennych i przyłączeniu Szczecina do Polski, w 1945 r. decyzją prezydenta Piotra Zaremby wagon silnikowy nr 183 oraz wagony doczepne nr 504, 509, 512 i 516 sprzedano do Poznania^[1][3]. Pozostałe w Szczecinie wagony silnikowe typu Niesky przeszły przebudowę na wagony doczepne w latach 1958–1967. Po przebudowie tramwaje Niesky łączono w składy wagonami polskiej produkcji typu Konstal N. Eksploatację doczep zakończono w 1968 r., a wagonów silnikowych przebudowanych na doczepy w 1975 r. W Poznaniu ex-szczeciński tramwaj silnikowy otrzymał oznaczenie S₂, a tramwaje doczepne S₂D. Wagon S₂ poddano w 1957 r. przebudowie na doczepę. Wszystkie poznańskie egzemplarze wycofano z ruchu w 1970 r.^[1]

• Kajetan Szmuciński: Tramwaje w Szczecinie. Historyja ulicznego omnibusu z lat 1879–2017 we trzynastu księgach prozą. Szczecin, Pasewalk: 2017, s. 44–87.