W Twereczu znajduje się przejście graniczne z Białorusią. Granica między państwami przebiega rzeką Dzisną. Znajduje się tu kościół katolicki, filia szkoły podstawowej i poczta.
Historia
Źródła historyczne podają datę 21 lipca 1501 roku podpisania aktu fundacyjnego przez możnowładców Wieszgailos, a 24 lipca, osiedlenia w Twereczu Kanoników regularnych, zwanych „białymi augustianami”[1][2]. Mieli oni w Twereczu klasztor od 1501 roku do kasaty w 1832 roku. W 1501 roku zbudowano murowany kościół pod wezwaniem Trójcy Świętej. W 1622 roku Piotr Pac nadał kościołowi folwark Orszweta oraz wieś Kukucie, a w 1644 roku jego żona wieś Jauniszki (Jauniškės). W 1662 roku wojewoda trocki Mikołaj Stefan Pac zbudował nowy murowany kościół oraz klasztor.
W 1852 zbudowano nowy, drewniany kościół, na miejsce starego pochodzącego z 1501 roku. W 1905 roku ks. Antanas Slapšys-Slapšinskas rozpoczął budowę nowego, murowanego kościoła, prace nad którym zakończono około roku 1925.
W 1781 roku w Twereczu działała szkoła, którą z czasem przekształcono w działającą do dziś w Wielkiej Wsi (Didžiasalis)[3] szkołę średnią. W 1892 roku Twerecz była miasteczkiem rządowym w powiecie święciańskim, w 3 okręgu polskim, w gminie i okręgu wiejskim Twerecz. Gmina składała się z czterech wiejskich starostw. Obejmowała 6020 mieszkańców. Urząd Gminy znajdował się we wsi Popówka. W Twereczu działała szkoła ludowa.
W Twereczu do dziś zachowały się umocnienia obronne z czasów I wojny światowej.
W Twereczu występuje gwara wschodnich, wileńskich górali. W latach 1932 roku została ona opisana przez prof. Jana Otrębskiego z Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, w książce Wschodniolitewskie narzecze twereckie. Jest to jeden z najlepszych opisów litewskich dialektów.
.jpg)
