Trzy karty, trzy kubki, żargonowo benkle lub benkiel^[1] – rodzaj gry hazardowej, często łączącej się z oszustwem.

Prowadzący grę posługuje się trzema kartami lub trzema kubkami. Tasując karty lub zmieniając błyskawicznie ustawienie kubków, daje graczowi – po wpłaceniu określonej kwoty (ustalanej przez benklarza arbitralnie) – za zadanie wskazanie wygrywającej karty albo kubka skrywającego kulkę lub monetę^[2]. Najczęściej oszust z kilkoma wspólnikami pozoruje grę, w której jest „ogrywany” przez wspólników. Dzieje się tak do momentu, gdy na grę zdecydują się przypadkowe osoby. Początkowo i one wygrywają, dopóki nie zaczną stawiać większych kwot.

Według Jędrzeja Kitowicza za panowania Augusta III w nieuczciwej grze w trzy kubki specjalizowali się w Warszawie żołnierze Gwardii Koronnej Pieszej^[3].

Benklarze działali m.in. na warszawskim bazarze Różyckiego^[4]. Do gry w trzy karty odnosi się jedna ze scen polskiego cyklu filmowego „Jak rozpętałem drugą wojnę światową”^[5].